ننگین سنگ

خواهران‌ عزیز و مبارز،

شماره‌ ۲۵ و ۲۶ «پیام‌ زن‌» در مورد سنگباران‌ عده‌ای‌ از هموطنان‌ زن‌ و مردم‌ ما بوسیله‌ عربها و مزدوركان‌ پست‌ شان‌ مضمون‌ و عكسهایی‌ آورده‌ بود كه‌ واقعاً انسان‌ را تكان‌ میداد. این‌ عربها كه‌ از سرزمین‌ فلسطین‌ بوسیله‌ انقلابیون‌ اعراب‌ رانده‌ شده‌اند، دلقكانی‌ هستند كه‌ تنها وطنفروشان‌ جدیدی‌ مثل‌ سیاف‌، گلبدین‌ و همفكران‌ آنان‌ حاضر به‌ پذیرایی‌ شان‌ میباشند و بس‌.

من‌ شعری‌ درین‌ مورد سروده‌ام‌ كه‌ بعنوان‌ هدیه‌ ناچیزی‌ برای‌ تان‌ تقدیم‌ میدارم‌. ولی‌ باور دارم‌ كه‌ نتوانسته‌ام‌ عمق‌ این‌ درد و وحشت‌ مستولی‌ بر ملت‌ عذابدیده‌ام‌ را تصویر كنم‌. با عرض‌ حرمت‌ «دُردی‌»



در ینجا خلقی‌ در آتش‌ بدون‌ شعله‌ میسوزد
نه‌ فریادی‌
          نه‌ آهی‌
       ساكت‌ و آرام‌
سكوتش‌ آسمان‌ جنبان‌
نگاهش‌ عرش‌ را در آنسوی‌ مرز خدا لرزان‌
نه‌ آهی‌ كز ملائك‌ مژه‌ را سوزد
نه‌ دودی‌ تا كه‌ سقف‌ كهكشانها را سیه‌ دارد
ولی‌ در كالبد بیروح‌ او
            در جسم‌ او در جان‌ او
حماسه‌ خونین‌ رنگ‌
و یا هنگامه‌ توفانی‌
            تو پنداری‌ كه‌ خود توفان‌
برین‌ گلزخم‌ آزادی‌
ز راهی‌ دور
ز خونین‌ كلبه‌ پر شور
از آنجائیكه‌ شاهین‌ و عقاب‌ پر كش‌ و سركش‌
به‌ لاشخواران‌ میتازند
و جغدهای‌ نحس‌ را
زان‌ گلشن‌ سرخینه‌ بی‌پروا میروبند
این‌ كركسان‌،
بسوی‌ مامن‌ خونین‌ من‌ پر باز میدارد
جیره‌پرداز سیه‌كاران‌ می‌گردند
درینجا
بروی‌ ارض‌ آزادی‌
بجسم‌ شق‌ شق‌ و خون‌ كره‌ و خون‌ نام‌ آزادی‌
بروی‌ لانه‌ گلفام‌ آزادی‌
به‌ سنگ‌ جهل‌ و بدنامی‌
قهرمانی‌ را به‌ تیر «رجم‌» می‌بندند
الا ای‌ بی‌وطن‌!
ای‌ سایه‌ افكن‌!
ای‌ لعن‌ و نفرین‌ كرده‌ دنیای‌ خونبار عرب‌!
نه‌ تو فرزند زیتونی‌
نه‌ تو زائیده‌ در «دیر یا سینی‌»
نه‌ از سرخ‌ جوش‌ «یافایی‌»
نه‌ تو میمون‌، میمونی‌
نه‌ فریادی‌ بگوشت‌ «تل‌ زعتر» میزند
                             ای‌ ننگ‌!
تو مظلوم‌ «جولان‌» و
كران‌ تا كران‌ «رود اردن‌»
«جمیله‌ دختر صحرا» و «لیلا»
ترا با شعله‌ آتش‌ «رجم‌» خواهند كرد
در آنجا!
همه‌ نوباوگان‌ حماسه‌های‌ سنگ‌ میسازند
درفش‌ افتخار بر جسم‌ و جان‌ سنگ‌ می‌بندند
        و پای‌ سنگ‌ می‌بوسند
نمیدانی‌؟
كه‌ بر پهنای‌ «ارض‌ طالع‌ و موعود»
ملت‌ تو
بر شرار سنگ‌
سجده‌های‌ افتخار آویخت‌
به‌ مغز قاتل‌ «صبرا» «شتیلا» سنگ‌ را كوبید
و نام‌ سنگ‌ را بر تارك‌ آزادگی‌
                    اندر جهان‌ آویخت‌
و اكنون‌ تو
بروی‌ مامن‌ من‌
پرچم‌ زرد جنایت‌ را بپای‌ سنگ‌ می‌بندی‌
بفرق‌ دوستداران‌ «شتیلا»
حامیان‌ خون‌ «صبرا»
همدل‌ و هم‌ جان‌ جانبازان‌ «صحرا»
سنگ‌ را با ننگ‌ می‌كوبی‌
تو ای‌ نفرین‌
مگر دنیا نمیداند كه‌ تو؟
بروی‌ ارض‌ خونبارم‌
دختران‌ سینه‌ زخمین‌
مادران‌ قهرمان‌ و قهرمانان‌ را
                           یتیمان‌ را
بباد پر هوس‌ برباد می‌داری
‌ و روح‌ گند و چركینت‌ به‌ شهوت‌ شاد میداری‌
ترا و ریزه‌خواران‌ ترا
این‌ خلق‌ من‌
          آن‌ خلق‌ تو
اینجا «رجم‌» خواهند كرد
          آنجا «رجم‌» خواهند كرد
ننگ‌ بر تو
ننگ‌ بر تو

دُردی‌
فبروری‌ ۱۹۹۲

آخرین مطالب