گردانندگان گرامی و ارجمند مجله‌ی «پیام زن»، سلام و احترامات تقدیم تان باد.
من یكی از خوانندگان دایمی مجله‌ی «پیام زن» می‌باشم و از تحلیل‌های شما از اوضاع سیاسی كشور بخصوص در قبال اخوانی‌های جنایت‌پیشه چون سایر افغانهای وطندوست كه به سرنوشت وطن و مردم خود علاقه دارند اظهار خوشی و سپاس میكنم. با ذكر سخنان فوق مطالبی را عنوانی شما نگاشته میخواهم كه جواب ارائه بدارید و خواهشمندم این نوشته را جانبدار نه پنداشته و در باطله‌دانی هم نه انداخته باشید. همچنان متذكر میشوم كه اگر در جایی از نوشته‌ی من تعریفی از ایران و یا پاكستان شده باشد بنده را به طرفداری از اینها متهم نسازید چه حرفهای من جنبه‌ی مقایسوی دارند نه كدام حرف دیگر. امید غلطی‌های املایی و انشایی بنده را به دیده‌ی اغماض نگریسته و عفو دارید. البته مطالب قرار ذیل اند:
۱ـ از نشر مطالب و خبرها و واقعیت‌ها كه بگذریم ماهیت گروه‌های به اصطلاح جهادی بسیار بخوبی برای همه مردم فاش گردیده و احتیاج به سند و عكس و یا مدرك ندارد زیرا هر چه از دست شان ساخته است صرفه نمیكنند مجله‌ی شما بیشتر جنبه‌ی یكنواخت و به اصطلاح عام طوطی‌وار و تا یك اندازه فكر میشود دیكته شده دارد زیرا فكر میكنم شعارهایی چون «دموكراسی، آزادی و عدالت» و انعكاس چند خبر از جنایات به اصطلاح جهادی‌ها می‌تواند كارگزار و یا اگر خفه نشوید فریب‌دهنده‌ی اقشار خوشباور و زنان بیسواد مثل من و طبقه‌ی رنجدیده‌ی افغان كه منتظر معجزه‌ی آسمانی برای بهبود وضع در كشور اند، باشد اما افرادیكه تا اندازه‌ای خود آگاهی دارند و از سیاست‌بازی‌های عوامفریبانه چیزی میدانند از شما خواستار پروگرام و طرح و پلان و هدف نهایی استند زیرا حالا مردم بیدار شده‌اند و به زودی گول هر حرف میان تهی را نخواهند خورد.
۲ـ موضوع دیگر، صرف و صرف با انتقاد از فلان شخص و فلان تنظیم و یا فلان شاعر و یا حكومت بر می‌خوریم و در بین تقریباً یك صد صفحه، ما دو صفحه نمی‌توانیم پیدا كنیم تا زنان و دختران اقلاً از آن استفاده علمی و ادبی و یا معلوماتی نمایند.
۳ـ از انتقاد بالای حكومتهای مثل ایران و هند وغیره بهتر است به فكر ملت خود باشید زیرا رژیم ایران هر چه است باز هم بنام یك رژیم و یك نیرو و یك حكومت یاد میگردد كه با افغانستان از زمین تا آسمان فرق دارد. در پهلوی آن ایران امروز از نگاه علم و تكنولوژی و ادب و فرهنگ، تربیه‌ی نسل جوان، ترجمه‌ی كتب علمی و آگاهی و معلومات دینی بی نهایت در سطح بالا قرار دارد اما وای به حال ما و كشور ما.
بهتر است مصداق ضرب‌المثل «چلوصاف به كفگیر گفت سوراخهایت را ببین» قرار نگیریم.
۴ـ از تاخت و تازهای شما به بعضی كشورها بعضی خوانندگان چنان مشكوك می‌گردند كه نیم كاسه‌ی زیر كاسه است. زیرا كرایه‌نشین در صورتی صاحب خانه را كنایه زده می‌تواند كه از عزیزان و یا خوشخدمت‌های صاحب خانه باشد. امید مطلب بنده را درك كرده باشید چه تبلیغات و فعالیت از داخل یك مملكت و انتقاد و حتی توهین بالای پست‌های بسیار مهم و حساس آن شاهد این ادعاست. تقاضای من اینست كه لطفاً برای اینكه موفق باشید همدست و هم پیمان كسانی نباشید كه همیشه سیاست «آب را گل‌آلود بساز و ماهی بگیر» را در قبال افغانستان داشته باشند.
۵ـ موضوع آخر اینكه شما تحت نام آزادی زنان بیشتر روی مسئله حجاب تاكید می‌ورزید و داشتن حجاب را برای زنان بردگی و عقب‌ماندگی تلقی می‌كنید كه این ادعای شما تا اندازه‌ای بی‌اساس است زیرا حجاب هیچگاه مانع پیشرفت زن و فرا گرفتن علم نمی‌گردد. به كشور همسایه‌ی خود پاكستان ببینید كه زنان مترقی همیشه مبارزه برای حقوق و آزادی زنان دارند اما هیچگاه روی مسئله حجاب پافشاری ندارند و چه بسا زنان با سویه و مترقی پاكستان به شمول صدراعظم حجاب را حفظ نموده‌اند زیرا حجاب موجب قدر و منزلت برای زن است. بیایید خواهران گرامی! تقلید كوركورانه نداشته باشیم و به اصطلاح فناتیك نباشیم بنام اینكه غرب از بی‌حجابی ترقی كرده است نخیر چنین نیست زیرا به قول علامه اقبال:
(شعر اقبال چون طولانی بود حذف شد.)
ما باید به جای پافشاری روی چنین مسایل به فكر آموختاندن و بلند بردن سویه هزاران زن رنجدیده و عقب‌مانده افغانستان باشیم، مسئله حجاب خودبخود حل خواهد شد.
موفق و كامگار باشید.
با احترام خواهر تان شفیقه صبوری ـ اسلام‌آباد
