«مسلم» سرمقاله‌ای دارد در شماره ۱۰ جنوری زیر عنوان «حكمتیار خصلت واقعیش را افشا میكند».
و بعد گلبدین تروریست را به باد شكوه‌ها و گله‌های دوستانه میگیرد كه چرا حالا كه دولت پاكستان هم خواستار انعقاد لویه جرگه با شركت افرادی ازسوی رژیم كابل شده، او (گلبدین) چنگ و دندان نشان میدهد.
«مسلم» مینویسد:
«رهبر حزب اسلامی، گلبدین حكمتیار كه از طرف بعضی‌ها رهبر اصلی مجاهدین افغان خوانده میشود....»
این آقای هارت امریکایی را تروریست های گلبدینی رها کردند. ولی نه خبرنگار فرنتیر پست و نه هیچ کس دیگر نپرسید که همراه و مترجم افغانی وی چه شد؟ آیا گلبدین برای اولین بار جرات دارد بگوید خون همسفر و مترجم این امریکایی را در کجا نوشیده؟
منظور از «بعضی‌ها» كیست؟ «راوا» همیشه گفته است كه یكی از بدترین توهین‌ها به ملت ما این بوده است كه گلبدین این تروریست سیاهكار و منحرف را مطبوعات پاكستان «عظیم راهنما» و «عظیم مجاهد» و امثال آن میخوانند ولی اجازه نداده‌اند حتی ذره‌ای هم از هزارها جنایات و خیانتهایش علیه جنبش آزادیخواهانه و ضد بیگانه‌پرستی مردم ما از پرده بیرون افتد.
متاسفانه طی ۱۲ سال جنگ مردم ما بر ضد اشغالگران روسی و رژیم‌های دست نشانده آنان، بسیاری از مهمترین مطبوعات پاكستان و منجمله «مسلم» هر قدر در توان داشتند و هر چه القاب و صفات میدانستند به او ارزانی نمودند. حتی وقتی گلبدین با جناح خلق رژیم به رهبری جنایتكاران و وطنفروشان كثیفی چون شهنوازتنی، سروری و گلاب‌زوی و شركا وحدت كرد، هیچ روزنامه پاكستان و منجمله «مسلم» آنرا بعنوان نابخشودنی‌ترین خیانت و توطئه علیه جنبش آزادیخواهانه مردم ما افشا نكردند.
زمانیكه گلبدین متهم به ترور بهترین و ارزنده‌ترین فرزندان میهن ما بود، مطبوعات پاكستان منجمله «مسلم» یكی پی دیگر با او مصاحبه‌های مصور رنگارنگ ترتیب میدادند تا مردم پاكستان متوجه دهان و دستهای خون‌آلود وی نگردند.
نیروهای ملی و طرفدار آزادی و دموكراسی كشور ما و در آن میان «راوا» طی نوشته‌های فراوان سرشت حقیقی گلبدین و حزبش را به مثابه حزبی فاشیست، دشمن خونی آزادی، دموكراسی، زن و متعفن‌ترین و بدترین سوغاتی ضیاالحق (كه بخاطر نیل به قدرت حاضر است میهن ما هزار بار بیشتر به خاك و خون كشیده شود) افشا كرده و كوشیده‌اند گاهگاهی لااقل بخش كوچكی ازین افشاگریها در مطبوعات پاكستان و از آنجمله روزنامه «مسلم» انتشار یابد ولی بسیاری و بخصوص «مسلم» از انتشار آنها بخود لرزیده و قاطعانه امتناع ورزیده‌اند. بناً اكنون كه ناگهان شكوه‌كنان مینویسد: «حیف ضیاالحق زنده نیست كه میدید حكمتیار این «چلی»اش چگونه نسبت به پاكستان و كشورش می‌اندیشد. ظاهراً اگر او بر كشورش حاكم نگردد، هیچ چیزی كمتر از تبدیل شدن افغانستان به لبنانی دیگر، راضیش نخواهد ساخت!»
این جمله «مسلم» برای مردم ما، مردمی كه كارد گلبدین و حزبش تا اعماق استخوان شان را میسوزاند، كاری فاقد ارزش، بی موقع، ریاكارانه و كاذبانه بیش نیست.
اگر مطبوعات پاكستان این تروریست منحرف را با پمپ تبلیغاتی بی حد و مرز باد نمیكردند، امروز او شاید شرم میكرد ازینكه مثل دوستان پرچمی و خلقیش بلافد كه حزبش دارای ۲ تا ۳ لك مجاهد و ملیونها عضو میباشد!!
اگر مطبوعات پاكستان در برابر باند جنایتكار گلبدین، بی شهامت نبوده و بحد كافی استقلال و آزادی خود را بالاتر از هر چیز دیگر می‌پنداشت، امروز روزنامه‌ی دیگری مثل «دی‌فرنتیرپست» آنقدر بی وجدان، بی اراده و كور نمیشد كه در شماره ۵ جنوری با طمطراق تمام عكس و خبر رهایی یك امریكایی را از چنگ آدم ربایان گلبدینی بیاورد ولی از همراه افغانی این امریكایی كه به احتمال قوی باید مدتها پیش به اتهام «شعله‌ای» بودن در زیر شكنجه سلاخان حزب اسلامی به شهادت رسیده باشد، هرگز یادی ننماید، جرات میكند از آن ربوده شده یا ربایندگانش (كه با افتخار و خنده‌كنان مقابل عكاسان پوز گرفته‌اند) بپرسد كه سرنوشت آن «شعله‌ای» چه شد؟ چه وقت و چگونه تروریستهای گلبدینی با ریختن خونش مستی و پایكوبی كرده‌اند؟
برای مردم افغانستان، ماهیت گلبدین و باندش از مدتها پیش حتی قبل از كودتای روسی ۷ ثور برملا شده بود، لیكن «مسلم» و امثالش كه تا دیروز این جنایتكار خاین را «مجاهد بزرگ»، «قهرمان ضد امپریالیزم» و «مخالف قاچاق هیرویین» وغیره می نامید، فقط حالا مدعی میشود كه این مولود نامشروع سه رگه (سی.آی.ای، آی.اس.آی و حزب خلق به رهبری شهنوازتنی) نیات پلید و دندانهای خون‌آلود دارد!
بهر حال، روزی فرا رسیدنیست كه افغانستان ما از زیر سایه سیاه بنیادگرایی و وطنفروشی رها شده و آنگاه مردم ما در صفحات مطبوعات آزاد میهن، در كنار ستایش ملت پاكستان، رنج و زخمهای قلب شان را بازگو خواهند كرد. و «مسلم» وغیره باید بدانند كه یكی ازین زخم‌ها، برجسته ساختن گلبدین و باندش بشیوه گوناگون و سكوت مرگبار و شرم‌آور مقابل خیانتها و جنایات «انجنیر» صاحب منحرف و خون‌آشام و دفاع بدون قید و شرط از بنیادگرایان و بخصوص حزب اسلامی گلبدین در صفحات «مسلم» و سایر مطبوعات پاكستان میباشد.
این مطبوعات با انتخاب «عظیم رهنما»، بین خود و مردم آزادیخواه افغانستان دریابی از نفرت و بدبینی ایجاد كرده‌اند.
