در ۱۷ دلو ۱۳۹۸ مطابق ۶ فبروری ۲۰۲۰ «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) از سی‌و‌سه‌مین سالروز شهادت رهبرش مینا، طی محفلی در کابل یابود به عمل آورد. ۳۳ سال قبل در ۱۵ دلو ۱۳۶۵ (۴ فبروری ۱۹۸۷) جاسوسان «خاد» در همدستی با باند جنایتکار گلبدین مینا و دو همرزمش را به شهادت رسانیده، مردم و بخصوص زنان افغانستان را از وجود رهبر خردمند و انقلابی محروم ساختند. بعد از جان باختن مینا، رهروانش به خون شریف وی سوگند یاد نمودند که راه پرافتخارش را تا رهایی زنان افغان از چنگال اشغالگران و مزدوران داخلی آنان، ادامه خواهند داد.
گرداننده محفل کار و مبارزه مینا را ستوده از پیروانش خواست که راسخ‌تر در راه آرمان‌های وی گام بردارند. وی گفت:
«خواهران و مهمانان عزیز!
هدف از بزرگداشت سالروز شهادت مینا، تجدید پیمان به خون رهبر فرزانه «راوا» و کلیه همرزمان جان‌باخته‌ای است که در راه استقلال، عدالت، آزادی و رفاه و آسایش مردم و رهایی زنان از جور و ظلم و ستم‌های چندلایه، جان نثار کردند.
در شرایطی که کفتاران جهادی-طالبی و چپاولگران تکنوکرات و جنایتکاران امریکایی بی‌محابا مصروف غدر و خیانت و جنایت بوده و گلبدین خونخوار با فرش سرخ در کابل پذیرایی شده و امریکا زیرنام پروسه مسخره صلح می‌خواهد طالبان خونریز را در جمع مزدورانش بیافزاید و فقر، دهشت، بیکاری، فرار از کشور، مواد مخدر و هزاران مصیبت و مرارت استخوان‌سوز دیگر جز‌‌ء سرنوشت مردم مبدل شده است، بر ما و رهروان صدیق مینا و سایر شهدای آزادیخواه و ضداستبداد و استثمار است که با تعهد راستین به منافع مردم تا تحقق آرمان‌های انقلابی و کسب استقلال و آزادی و برپایی نظامی دموکراتیک از پا ننشینیم.»
ناهید یکی از اعضا «راوا» در این محفل در مورد وضعیت سیاسی افغانستان و جنایات تجاوزکاران ناتو و مزدوران آنان، به زبان پشتو سخنرانی نمود:
«افغانستان سرزمینی‌ست که نه تنها در آتش اشغال و بنیادگرایی و فقر و جهالت میسوزد بلکه در چند دهه اخیر مداخلات دولت‌های مختلف باعث گردیده تا شعله نفاق قومی، سمتی، مذهبی و تجزیه طلبی نیز دامنگیر آن باشد.
همانند تجزیه‌طلبان زیر نام فدرالیزم، شوونیست‌های پشتون و ناسیونالیست‌های اقوام غیرپشتون به اندازه امریکا و ارتجاع منطقه در دامن زدن و تعمیق تفرقه‌ی قومی و زبانی دچار خیانت بوده‌اند.
این وظیفه هر تشکل مترقی به شمول «راوا» است تا چنین سیاست‌های خاینانه را قاطعانه برملا و محکوم نمایند.»
در بخشی از برنامه چند زن مبارز از کشورهای دیگر از جمله آرین میرکان یکی از قومندانان برجسته واحدهای مدافع زنان(YPJ) ، زنی که جان خود را در حمله به ددمنشان داعشی قربان کرد؛ انورادا گهاندی، یکی از رهبران حزب کمونیست هند (مائویست)؛ مونیکا آرتل، زن دلاوری که انتقام خون چه‌گوار را از دگروال روبرتو کواینتانییا گرفت؛ اعظم روحی آهنگرانی، از مبارزان برجسته «سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران» و سیمون سیگوئين، زن چریک و مبارز فرانسوی در دوران جنگ دوم جهانی، به معرفی گرفته شد.
بدون شک مقاومت و مبارزه این ستاره‌های درخشان راه انسانیت و رهایی انسان الگو و نمونه برای زنان مبارز افغان است و ایستادگی آنان ما را در مبارزه دشوار دلگرمی می‌دهد.
سارا یکتن از اعضای «راوا» در این برنامه در مورد وضعیت سیاسی افغانستان، انتخابات و مذاکرات صلح با طالبان جنایتکار و همچنان اوضاع متلاطم ایران و موضعگیری‌های «راوا» در موارد ذکر شده، صحبت نمود. وی ضمن صحبت‌هایش ابراز نمود:
«مردم ما چهل سال است که در دوزخ اشغال، بیداد، تجاوز، بربریت، جنایت، توهین و تحقیر می‌سوزند و در این میان از همه فاجعه‌بارتر، وضعیت زنان بی‌دفاع ماست که نه تنها در دوره خرمستی سگان تنظیمی و وحشیان طالبی بلکه در دوره پوشالی کرزی، غنی و عبدالله هم که شعارهای کرکننده «حقوق زن»، «حقوق بشر» شان عالم را گرفته، نه تنها تغییری نیامده است بلکه هولناکتر از قبل زیر ستم و خیانت و بی‌حقوقی جان می‌کنند.
حضور اشغالگران و حاکمیت فرهنگ جهادی-طالبی، تحمل ظلم و سکوت زنان باعث گردیده که مردسالاری فاجعه‌آفرین که هر دم توسط حاکمان فاشیست ضدزن تشدید و تقویه می‌شود، هیولاوار از زنان ما قربانی بگیرد.»
سارا در ارتباط به روشنفکران خودفروخته و مرتجع در افغانستان گفت:
«روشنفکران «سیا»زاده و امریکاپرست مزدوری به «سیا» را افتخار دانسته و مثل داوود سلطانزوی، ملک ستیز، ارباب نوشین‌زاده، داوود مرادیان وغیره مهره‌های فرهنگی‌اش حضور نظامی امریکا را «ضرورت» دانسته و بی‌اعتنا به میلیون‌ها معتاد و انتحار و دهشت و خون‌های جاری در سراسر افغانستان از طریق رسانه‌های اجیر بر ضد استقلال و آزادی می‌جفند. این ناشی از خیانت فرهنگی امریکاست که بخش عظیم از تحصیل‌کرده‌ها و روشنفکران «سیا»زاده و «واواکی» جوانان زن و مرد انجیویی، کارمندان بلندپایه دولتی خدمت به امریکا و دولت پوشالی و جنایتکاران جهادی و طالبی را افتخار دانسته در کنار دشمنان خارجی و داخلی مردم ایستاده‌اند. اینان که نقش خطرناکتر از طالب و سران جهادی را در خیانت علیه مردم ایفا می‌کنند، باید چهره‌های کثیف شان افشا شده و به مثابه دشمنان سوگند خورده مردم بی‌نقاب ساخته شوند.»
سارا با اشاره به جاسوسان افغان رژیم منفور ایران از جمله محمد محقق، کریم خلیلی، لطیف پدرام، دبل عبدالله و دادفر سپنتا که بی‌شرمانه به عزاداری برای قاسم سلیمانی -مکروب آخوندی که دستش به خون انسان‌های بیگناه در افغانستان، عراق، یمن، سوریه و فلسطین آغشته است- نشستند، با ملت ایران چنین اظهار حمایت نمود:
«ما همبستگی مان را با مردم به‌پا خاسته ایران ابراز می‌داریم که در خیزش‌های اخیر وحشیانه توسط رژیم جنایتکار سرکوب و هزاران نفر کشته شدند. البته باید گفت که ابراز همبستگی با خانواده پویا بختیاری‌ها، سپیده قلیان‌ها، نرگس محمدی‌ها، ستار بهشتی‌ها، فرزاد کمانگرها، عسل‌محمدی‌ها، رامین حسین‌پناهی‌ها، شاهرخ زمانی‌ها، منصور اسانلوها، مجید توکلی‌ها، امیرقلی‌ها، سینا قنبری‌ها، رضاشهابی‌ها و هزاران مبارز در بند ایرانی بدون افشای روشنفکران واواکی و تشدید مبارزه علیه عمال افغانی رژیم ایران بی‌اثر و نمایشی خواهد بود.»
سارا روی اهمیت بسیح و سازمانی‌دهی زنان برای مبارزه تاکید نمود:
«اگر زنان به نیروی عظیم شان آگاه شده و با پیوستن به سازمان‌های انقلابی و مترقی مثل شیرزنان کوبانی که با وصف اشتباهات شان و اتکا بر امریکا پوزه داعش را بر خاک مالیدند، برزمند و بر قدرت خود واقف گردند دیگر هیچ دشمن ولو خونخوار جرات نخواهد کرد زنان را مثل الله گل مجاهد «ابزار» و وسیله دانسته توهین و تحقیر نمایند. هیچ‌کس و هیچ قدرت خارجی و مزدورانش که مسبب ده‌ها جنایت دهشتناک در حق زنان است، نمی‌توانند به زنان آزادی، حقوق مساوی، عدالت را به ارمغان بیاورند.
ما دیگر فریب تیکه‌داران دین را که می‌گویند «بهشت زیر پای مادران است» نمی‌خوریم. طی ۴۰ سال گذشته زیر پای مادران ما جهنم سوزان بوده و باید جانیان را در این جهنم کباب کنیم و باید سران بی‌قیمت جنایتکاران بنیادگرا و خاینان غیر بنیادگرا به شمول روستار تره‌کی‌ها، نبی‌مصداق‌ها، فیض‌محمد زلاندها، اسماعیل یون‌ها، ابوطالب مظفری‌ها، کاظم کاظمی‌ها، لطیف پدرام‌ها، انورالحق احدی‌ها، محی‌الدین مهدی‌ها، کریم براهوی‌ها، زاخیلوال‌ها، جوانک‌های جاسوسی مثل لطف‌الله نجفی، نادر نادری و... را که به یک اشاره امریکا خود را مثل پشک زیر پای طالبان در قطر انداختند، وغیره روشنفکران ستایشگر طالب، جهادی و رژیم داعشی ایران را در این تنور داغ فرو کرده و تفنگی که زرمینه را به قتل رساند از دست طالب و جهادی و امریکایی گرفته به سینه خود شان خالی کنیم. اگر ملا ایاز نیازی در جنازه فرخنده از چنگ زنان و مردان زنده بیرون نشده توسط مردم در باغ وحش کابل به تماشا گذاشته می‌شد، مجیب‌الرحمان‌ها هرگز جرات نمی‌کردند علیه زنان فتوا صادر کنند. اگر زنان آگاهی شان را به عمل تبدیل نمایند به یقین که به نیروی نابودکننده دشمنان خارجی و داخلی مبدل می‌شوند.
زنان باید بغض شان را به آگاهی، عمل و حرکت انقلابی مبدل نموده و با مقاومت و مبارزه سرتاسری به نیروی شکست‌ناپذیر مبدل شوند.»
شعری به زبان پشتو با عنوان «انتقام» که پیامی مبنی بر وحدت و همدستی تمام اقوام افغانستان علیه فجایع جاری را دارد، در محفل دکلمه گردید.
خانم ملالی جویا زن نامدار و قهرمان افغانستان پیام ویدیویی فرستاده بود که در قسمتی از محفل پخش گردید. وی در پیام خویش چنین بیان داشت:
«شهید مینا از معدود زنان انقلابی کشور ما بود که در ظلمانی‌ترین شرایط که سایه سیاه اشغال و دهشت بنیادگرایی زنان ما را بدتراز هر زمانی فشرده و از فعالیت عملی باز می‌داشت، پرچم آزادی زن را برافراشت و با آگاهی عمیق و جسارت ستودنی، به روشنگری و متشکل‌نمودن زنان اقدام نموده در حیات کوتاهش کارنامه بس ماندگاری از خود بجا گذاشت.
من خود افتخار دارم که منحیث شاگرد کوچک مینا، در مکتبی که بدست او تهداب‌گذاری شده بود، آگاهی‌های اولیه را فراگرفته آموختم که باید برای حقوق زنان دربند کشور و رهایی مردمم مبارزه نمایم.»
ما از سازمان‌ها و شخصیت‌های پیشرو و مبارز دنیا نظیر «سازمان ایتالیایی حمایت از زنان افغان» (چیزدا)، «دوستان راوا ـ جاپان»، «جامعه زنان آزاد شرق کردستان» (کژار)، «حزب مارکسیست ـ لنینیست آلمان»، تام بلاک، بنیانگذار جشنواره بین‌المللی هنر حقوق بشر و خالق نقاشی‌ای از مینا، رضا فرمند (شاعر شهیر ایرانی و سراینده شعری برای مینا) ، میرا (مجسمه‌سازی که تندیس مینا را آفریده است)، «اتحاد بین‌المللی فمنیست‌های آلمان»، «زنان آزادیخواه و سکولار ایرانی، آلمان» و «انجمن زنان شجاع» (کوراژ)، پیام دریافت نموده بودیم، که در بخش نهایی محفل ترجمه گزیده‌ای از این پیام‌ها قرائت گردید.
شکیب مصدق از آوازخوانان معترض کشور نیز پیام ویدیویی‌ای فرستاده و آهنگش «شاید جهان بهتر شود» را به رهروان مینا اهدا نمود.
در لابلای برنامه دو آهنگ انقلابی به یاد مینا که تازه توسط جوانان «راوا» تهیه گردیده‌اند، با تصاویری از تظاهرات‌ها و اعتراضات تاریخی «راوا» به حاضران تقدیم گردید.
