خواهران مبارز «جمعیت انقلابی زنان افغانستان»، همدردانم، سلام و درود فراوان بر شما،
این نامه را از كابل برایتان مینویسم، از گورستان زندهها، از محلهای كه مردههایش بی كفن و گور اند. از كابل سوخته و همه هستیاش برباد شده. درد كابل ما از نوع دیگر است. از كدامش برایتان بنویسم؟ شنیدن هر قصهاش قلب هر انسان با وجدان و شرافتمند را پاره پاره میكند. من مختصراً چشم دید خود را از حادثهی دلخراشی برایتان مینویسم چون میدانم كه «پیام زن» منعكسكننده آلام استخوانسوز زنان ماست كه زیر چكمههای دیوانگان قدرت و درندگان دو پا در سر زمین بخون تپیدهی شان پامال میگردند.

دخترکی که همه اهل خانواده اش را از دست داده، آیا میداند از کی انتقام بگیرد؟
ما در خیرخانهی كابل زندگی داشتیم. در یكی از روزهای سرد زمستان چند تن از همسایگان بخانه ما آمده بودند. مدتی مشغول صحبت بودیم كه فیرهای راكت شروع شد. همگی خود را در زیرزمینی خانه پنهان ساختیم. بمباری ساعتها ادامه پیدا كرد و ما نتوانستیم از آن جا بیرون شویم. یكی از همسایهها سخت نگران سه طفل ۳ تا ۷ سالهاش بود كه درخانه تنها مانده بودند مادرش میگفت: «چیز خوردنی ندارند. مبادا از گرسنگی هلاك شوند.»
وقتی وضع كمی آرامتر شد همگی از زیرخانه بیرون شدیم و با همسایگان یكجا به خانهی شان رفتیم. دیدیم از اطفال خبری نیست. داخل زیرزمینی خانه شدیم دیدیم هر سه طفل بیحركت بر زمین افتاده بودند. وقتی خواستیم آنان را بلند كنیم متوجه شدیم كه به زمین چسپیدهاند. صحنهی وحشتناكی بود آنان به اثر اصابت پارچههای راكت جان سپرده بودند و خون هر سه طفل معصوم را هوای سرد زمستان منجمد ساخته و آنان را با زمین سرش كرده بود. صحنهی جدا كردن سه كودك از زمین برایم بسیار دردآور بود. تصور كنید مادرش چه حالت داشت. او با داد و فغان فریاد میزد «آرام آرام اولادهایم را از زمین جدا كنید. آزار شان ندهید.»
خواهرانم، آیا همین یك صحنه كافی نیست این جانورصفتان را كه بخاطر «امارت» و خشنودی باداران خود میجنگند با مدفوع سگ آتش زد؟
درد انعكاس نیافتن این فجایع كمتر از خود فاجعه نیست. اینها انعكاس نمییابند زیرا شما بهتر از من میدانید كه با این كار باداران این رهبران میهنفروش هم سیاه رو میشوند. امروز كمتر كسی میداند كه قربانیان اصلی جنگ قدرت، ما زنان هستیم. كمتر كسی تصور میتواند كه این وحشیهای هوسباز چقدر پست و بیناموس و بیرحم هستند و چقدر چنگال كثیف خود را در وجود زنان بیدفاع و بی پشت و پناه فرو بردهاند.
و بدانید شما درندههای حیوان صفت و «امیران» مزدور اجنبی، اگر مثل امین و ترهكی یكدیگر را نخوردید منتظر باشید مردم آزار دیده ما با پنجههای خود شما را پاره پاره خواهند كرد. خشم زنان و مردان كابل حتماً روزی میخروشد. «۳ حوت» ها، «چنداول» ها و «بالاحصار» ها تكرار شدنیست اما این بار توفانیتر و با شعلهی سركشتر انتقام كه نه «امیری» را خواهد گذارد و نه اجیری را.