
گروهـی از مبارزان پیـرو
اغلب رسانههای گروهی چاپی و برقی جریان گروگانگیری در سفارت جاپان در لیما را منتشر میسازند ولی فقط با لعن و طعن به تروریزم و خشونت بدون اشاره به وضع اقتصادی و اجتماعیای كه تودههای آن كشور را روز تا روز در فقر و محرومیت فرو میبرد. معالوصف حقایق تلخ پیرو چنان وخیم و چشمگیر است كه برخی مطبوعات غرب را هم به افشای آنها وامیدارد. هفته نامه «گاردین» مورخ ۵ جنوری ۱۹۹۷ در مقالهای مینویسد:
«پرزیدنت آلبرتو فوجیموری كه از ناكجا و بدون نام و نشان حزبی به میدان آمد، برنامهی اقتصادی نظم نوین جهانی را تحمیل كرده است. طوریكه اكنون بر همگان روشن شده، برنامه مذكور غنی را غنیتر و فقیر را فقیرتر میسازد.»
از اپریل ۱۹۹۲ فوجیموری به همراهی اردو تمام قدرت را در دست گرفت تا مبارزهای فیصلهكن را علیه حزب كمونیست پیرو به پیش برد. او تضمینهای قانوناساسی را ملغی قرار داده و در مقابله با چریكها نظام جدید محاكماتی را منظور كرد كه به موجب آن بسیاری از مسئولان چریكهای اسیر به وسیله محاكم نظامی محاكمه میشوند و بر تمام جریان محاكمات «خرابكاران»، قضات ماسكدار نظارت میكنند. فشار و سختگیری بر افراد متهم به شورشی بودن از مشخصات حكومت فوجیموری است. همچنین بر اساس قانون «ضد تروریزم»، دولت هر مخالف سیاسی را میتواند تا ۶ سال به اتهام «دفاع از تروریزم» زندانی سازد. از سال ۱۹۹۲ به اینسو بیش از ۵۰۰۰ تن به اتهام تروریزم یا خیانت زندانی شدهاند.
فوجیموری از ۱۹۹۲ به اینسو برنامهی اقتصادی «نیو لیبرالی» را به پیش میبرد كه مشمول اقداماتی است از قبیل صدور مواد خام، خصوصی كردنها، درهای باز بروی محصولات وارداتی و سرمایهگذاری های امپریالیستی و تمركز مجدد مالكیت خصوصی زمین.
اقدامات مذكور باعث افزایش فوقالعاده فقر اكثریت جمعیت ۲۵ میلیونی پیرو شده است. طی چهار ماه ۱۹۹۶ قیمت نفت بیش از ۲۳% بالا رفت كه افزایش بهای مواد خوراكی و حمل و نقل را در پی داشت. اگر در ۱۹۹۰ تعداد پیروییهایی كه با عشرت شدید دست به گریبان بودند به ۱۳ میلیون نفر بالغ میشد، این رقم در ۱۹۹۳ به ۱۵ میلیون و در ۱۹۹۶ به ۱۷ میلیون نفر رسید یعنی در ۱۹۹۶ حدود ۷۰% مردم پیرو از فلاكت، گرسنگی، سوءتغذیه و بیماریهایی چون سل، ملاریا، كولرا و امراض جلدی رنج بردهاند. هر ساله قریب ۳۶۰۰۰ كودك قبل از اولین سالگرد شان میمیرند.
ولی با وجود این شرایط مصیبتبار طبق آمار نشریه «موازنه نظامی» ۹۶ـ۱۹۹۵ از انستیتیوت جهانی بررسیهای استراتیژیك، پیرو دارای نیروی مسلح ۱۳۵۰۰۰ نفری، ۴۰۰۰۰۰ نیروی شبه نظامی (جمعاً ۶۲۷۰۰۰) و ۹۲۰۰۰ پلیس میباشد.
تنها یك دیكتاتوری خشن نظامی خواهد توانست قیام مردم پیرو علیه فقر و ستم و استثمار را سركوب كند. اما مقاومت تودههای پیرو بیشتر از آن نضج گرفته و متشكل شده كه فوجیموری قادر به درهم كوبیدن آن باشد. جریان اشغال سفارت جاپان و گروگانگیری توسط توپاكآماروها، نشان كوچكی از نارضایتی تودههای پابرهنهی پیرو علیه رژیمی خودكامه بشمار میرود.