شاعران و نویسندگان سازشکار وطنی که خود را همچون پشک به پای رژیم ایران، سیاف، خلیلی، ربانی، قانونی و خیانت‌پیشگان دیگر می‌‌مالند و از اکت‌های تهوع‌آور «پست مدرنیستی» هم غافل نیستند، بیشتر از آن وقیح اند که از این گونه سیلی خوردن‌ها چرت شان خراب شود. با این هم دیدن فاصله زمین و آسمانی بین نویسندگان و شاعران عافیت جو، تسلیم طلب و مرتجع کشور با یک شاعر متعهد و میهنپرست و مترقی فلسطینی جالب است.
ادامه‌ی: سیلی‌ای از محمود درویش به روی رهنوردزریاب، واصف باختری، سمیع حامد، اکرم عثمان، لطیف ناظمی و...
چه از سرجنایتکاران جهادی و چه افرادی ظاهراً غیرجهادی فراوان شنیده شده است که پس از سقوط رژیم پوشالی در ۱۹۹۲، امریکا افغانستان را تنها گذاشت. ولی ما همواره و موکداً گفته‌ایم که امریکا این دار و دسته‌‌های خاین جهادی را صرفاً برای انتقام‌گیری از اتحاد شوروی نه آفرید و بر سر آنها سرمایه‌گذاری نکرد بلکه نقشه دراز مدت‌تری داشت تا با تکیه روی این داره‌های اسلامی و رقصاندن‌های آنها به دلخواه خود، بتواند به جای پای محکمی در «قلب آسیا» دست یابد و بر کل منطقه حاکم باشد.
ادامه‌ی: امریکا هیچگاه سگ‌هایش را تنها نگذاشته است
داکتر عبدالسمیع حامد در نوشته‌‌ای با نام
«ساجق سیاسی»
حرف‌‌هایی زده که اگر خواننده گذشته و وضع کنونی او را نشناسد، به آسانی فریب خورده و تصور خواهد کرد که با شاعر، کارتونیست، نویسنده و کمپوزیتوری از جنس دیگر، متفاوت از اسداله حبیب، واصف باختری، لطیف پدرام خوشخانه‌ای، رهنورد زریاب و ازین گونه خادی‌ـ‌جهادی‌ها و سازشکاران روبروست و حتی به این توهم می‌افتد که این ستاره‌ی رادیو و تلویزیون و مطبوعات، سرانجام گسست کاملش را از آن افراد، و تمایلش را به مردم و سیاستی انقلابی اعلام داشته است.
ادامه‌ی: «ساجق سیاسی» و شاعران ساجقی
به دفاع از راه ملالی جویا
عزیزان،
این نوشته را غیر از سایت «به دفاع از ملالی برخیزید» به سایت‌های کابل پرس و افغان جرمن آنلاین هم فرستادم تا تعداد بیشتری بدانند که دختر دلیر و شهیر و مایه‌ی مباهات ما در عرصه‌ی پیکار گرانقدرش چگونه آماج حملات قلمبدستان پنهان و آشکار تبهکاران قرار دارد. و آن را برای شما می‌فرستم تا با انتشار در سایت «راوا» یا «پیام زن»، این سهم کوچکم در دفاع از جویا از اعتبار بیشتری برخوردار شده باشد. این تعارف نیست عزیزانم. حتی دشمنان و بدخواهان شما هم می پذیرند که سایت «راوا» پر بیننده‌ترین سایت و «پیام زن» معتبرترین نشریه‌ی ضد جنایتکاران از هر قماش است. در کار بزرگ تان موفق باشید.
ادامه‌ی: ... و راه سخیداد هاتف به تسلیم و خیانت می‌انجامد
در گزارشی منتشره‌ی «موسسه اسناد جنگ و صلح» (۶ اپریل ۲۰۰۶) به قلم وحیداله امانی در كابل، حقایق جالبی از «برادر قیادی» و «صدراعظم» جنایت‌سالاران قانونی، سیاف، ربانی، خلیلی، دوستم وغیره انعكاس یافته كه در اینجا به درج ترجمه خلاصه‌ای از آن اكتفا می‌كنیم.
رهبران فعلی حزب مدعی اند كه از گلبدین موسس حزب كه امریكا او را به مثابه یك تروریست تحت تعقیب در لیست اش دارد، بریده اند. لیكن بسیاری تحلیل‌گران سیاسی در اصلاح‌طلب شدن حزب شك دارند.
سیدرحمان واحدیار از اعضای گروه پارلمانی در كابل گفت كه «سیاست‌های حكمتیار مواضع شخصی وی اند. او از حزب اسلامی نمایندگی نمی‌كند. ما تمام روابط با وی را قطع كرده‌ایم» او از خالدفاروقی به عنوان رهبر جدید حزب نام برد. او اظهار داشت كه فعلا ۳۴ عضو حزب در پارلمان حضور دارند و اگر حزب مجاز می بود پیشتر راجستر می شد موفقیتش بیشتر از این می توانست باشد.
ادامه‌ی: سی و چهارعضو حزب جنایتكار و خاین گلبدین در پارلمان
حساب‌های بانكی طالبان بسته می‌شود
و حساب‌های بانكی جنایت‌سالاران بازتر!
اعلام شد كه پلیس بین‌المللی حساب‌های بانكی شماری از بازرگانان و شركت‌های تجاری افغانستان را به اتهام همكاری با طالبان مسدود كرده است. مقدار دارایی‌های انتقال یافته به بانك‌های خارجی به ملیون‌ها دالر می‌رسد. به گفته مقامات مذكور قسمت عمده این پول به مردم افغانستان تعلق دارد و در این ارتباط تنها از عبدالباری یك تاجر افغان نام گرفته شده است.
ادامه‌ی: چند مطلب مختصر
هفته گذشته (۲۳ اپریل ۲۰۰۵) خبر دردناک سنگسار آمنه در ایالت بدخشان افغانستان دررسانه ها منتشر شد. سنگسار یک زن در کشوری که نجات زنان از دست طالبان، بهترین بهانه برای زیر و رو کردن خاکش با بمب و موشک بود؟!
البته «مقامات دولتی» در کابل اظهار تاسف کردند. اما اگر به خبر توجه کنیم می بینیم چنین آمده است: «یک شاهد عینی به خبرنگار خبرگزاری رویتر گفت که این زن به توسط نمایندگان مقامات دولتی و شوهرش از خانه پدر و مادرش به زور بیرون کشانده شده و در پی آن سنگسار شده است.» این یکی«مقامات دولتی»، حاکم بر ایالات یعنی استان ها هستند، متحدان آن یکی «مقامات دولتی» که حاکم بر کابل اند.
ادامه‌ی: سنگسار آمنه و «سیاست واقعبینانه»
وقتی بوی هر دولت ارتجاعی و ضد مردمی و متكی بر جنایت سالاران، بالا شد و مردم را به ستوه درآورد، ایجاد مسئله‌ای با این و آن كشور خارجی را بهترین راه جلوگیری از عصیان توده ها و واژگون شدن بیخ و بنیاد خودش می پندارد. صرفنظر از آنكه امریكا جهت فرار از بن بست مهلكش در عراق، به ایجاد مسئله‌ی ایران نیاز دارد، برای رژیم جنایت پیشه ی ایران، بالا گرفتن تشنج با امریكا و اسرائیل تلایی ترین فرصت است برای سركوب وحشیانه تر جنبش آزادیخواهانه‌ی مردم و برون رفت از بحران داخلی.
ادامه‌ی: جنگ با پاكستان در سپاه قانونی، سیاف، خلیلی و سایر جنایت سالاران؟
پس از خوابیدن سر و صدای گوشخراش انتخابات كه سرانجام به ایجاد پارلمانی با حضور سرجنایتكاران سیاف، ربانی، قانونی، گلابزوی، راكتی، علومی، رنجبر و اكثریت مردان و زنان موید آنان انجامید، بازی كابینه و كسب رای اعتماد از پارلمان آغاز شد. این نمایش آنقدر كثیف و مبتذل و آزاردهنده است كه حتی مضحكه های رای اعتمادگیری كابینه های دوران ظاهرشاه هم در برابر آن رنگ می بازد.
همه چیز توسط "بالا جای" از قبل فیصله شده است. آقای حامدكرزی فكر می كند به این حقیقت تنها او، كابینه و تعدادی از اعضای پارلمان واقف اند. در حالیكه نمایش چنان ساده و كودكانه شروع شده و پیش رفت كه اغلب مردم ما نیز به ساختگی بودن و تنظیم آن در واشنگتن شكی به خود راه نمی دهند.
ادامه‌ی: خر همان خر پالانش تغییر كرد
پشت جلد این شماره «پیام زن»
نیپال بین چین و هند واقع و مثل افغانستان كوهستانی و محاط به خشكه است. مساحت آن كوچكتر ولی مثل افغانستان جمعیتی حدود ۲۵ ملیون و مثل افغانستان بیش از %۷۰ بیسواد و مثل افغانستان دارای كمترین درآمد سرانه در جهان می باشد. مردم این كشور كه همانند افغانستان قرنهاست زیر سلطه ی رژیم های سلطنتی فاسد و ضد مردمی رنج می كشند و نتوانستند با اتكا به سال ها مبارزه پارلمانی تغییری در حیات پر درد خود ببینند، در ۱۹۹۶ تحت رهبری حزب كمونیست مائویستی نیپال به مبارزه مسلحانه روی آوردند. در دهسال اخیر مناطق متعددی تحت كنترول این حزب درآمده است. ستمكاری و وابستگی و عیش مشتی اعضای سلطنت و كارمندان عالیرتبه دولتی و در مقابل فقر و به جان آمدن توده ها هفت حزب مترقی به شمول حزب مائویستی را برانگیخت تا با هم متحد شده و در راس خیزش ملیون ها تن از مردم نیپال در شهرها و دهات قرار گیرند كه بی اعتنا به اعلان حكومت نظامی در میدان ها و خیابان ها برآمده فریاد نابودی رژیم را سر دهند. مردم كه علت اصلی تمام عقب ماندگی ها و تیره بختی های خود را در وجود نظام سلطنتی می بینند، سرنگونی آن و ایجاد جمهوری دموكراتیك را در راس شعارهای شان دارند. شاهِ هراسان كه مثل هر حاكم جبار و خاین نمی خواهد به میل خود از مقامش بگذرد، گویی صدای انقلاب را نشنیده باشد، گفت كه حاضر است هر فردی را كه هفت حزب برگزینند به عنوان صدراعظم قبول كند! اما توده ها او را تمسخر كرده و گفته اند كه جز به رفتن او و سلطنتش به هیچ چیزی راضی نیستند. او اخیراً باز هم عقب نشسته و اعلام داشت كه پارلمان را (پارلمانی را كه خود منحل نموده بود) احیا می كند. این موضوع موجب شده است تا برخی از احزاب و گروه هایی از مردم به پیروزی تا همین حد اكتفا كنند. اما حزب كمونیست مائویست طالب سرنگونی بدون چون و چرای شاه و نظام فئودالی، پوسیده و غدارش بوده و از خطر سازشكاری هشدار می دهد.
ادامه‌ی: توفان مردم نیپال برای فیصله نهایی با خاینان
