به تاریخ ۱۴ دلو ۱۴۰۱ (۳ فبروری ۲۰۲۳)، «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به مناسبت سالگرد جان باختن مینا، گردهمایی‌ای را در افغانستان برگزار نمود.
مینا، ستاره تابناک مبارزات انقلابی زنان افغان و رهبر بنیانگذار «راوا»، در چهارم فبروری سال ۱۹۸۷ در شهر کویته پاکستان به قتل رسید.
محفل با این شعر و سخنان آغاز گشت:
«هی بپاخیر راه را پیدا کنیم/ توده را از عشق خویش آگاه کنیم
مشت اگر آگاه شود با شور خلق/ فیض نو از شوره‌زار پیدا کنیم
....
ما در حالی این روز را تجلیل می‌نماییم که افغانستان به معنی واقعی به جهنمی برای زنان مبدل گشته و بیشتر از هر زمانی جایگاه خالی زنی چون مینا احساس می‌گردد. افغانستان در مقطعی از تاریخ قرار دارد که هر سلول جامعه به گند بنیادگرایی آغشته گشته است و زنان انسان شمرده نمی‌شوند؛ دروازه‌های مکاتب و مراکز تعلیمی به روی نسل آینده بسته شده و کشور ما فاجعه‌بارتر از گذشته زندان و شکنجه‌گاه زنان و دختران است.
مینا همواره گوشزد می‌نمود که مبارزه علیه اشغالگران روسی، جدا از مبارزه علیه بنیادگرایی مذهبی و این مزدوران و دستنشاندگان امپریالیزم نیست. رهبر ما چهار دهه قبل با آگاهی از سرشت بنیادگرایان پیشبین بود که اینان دشمنان درجه یک زنان، تمدن و پیشرفت اند. مینا در ۲۳ سالگی «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» را بنیان نهاد. او دریافته بود که زنان افغانستان با وجود این که زیر بار کمرشکن فقر، جنایت، تبعیض جنسی و فرهنگ فیودالی و مرسالارنه سرکوب می‌شوند اما پوتانسیل بزرگ انقلاب را داشته و اگر این نیمه خموش به آگاهی رسیده سازماندهی گردند، با سهم فعال خود جامعه را دگرگون خواهند نمود.
پس از نصب دوباره طالبان به قدرت توسط اربابان امریکایی و غربی شان، صحت پیش‌بینی او باردگر ثابت شد. از همان روزهای نخست به قدرت رسیدن اجیران پاکستان و امریکا، این زنان افغان بودند که به جاده‌ها ریخته و علیه احکام قرون وسطایی این قی‌شده‌های تاریخ اعتراض کردند؛ با بی‌رحمی کشته شدند، مورد لت و کوب و اذیت و شکنجه قرار گرفتند، به زندان افکنده شدند؛ با جانفرساترین فشار و تهدید مواجه گشتند؛ در مقابل گلوله‌های طالبان ایستادند و...، اما ساکت نماندند و کماکان و به هر شکل ممکن برای حقوق خویش می‌رزمند و تسلیم نمی‌گردند....»
در ادامه برنامه دختران نوجوانان سرود «آفتاب دانش» را اجرا نمودند که در متن شعر آن می‌شنویم: ای آفتاب روشن دانش طلوع بکن/ بر میهن سیه‌شده‌روز و خراب ما/ ای رهروان راه رهایی ز بند جهل/ توفان شوید زنده کنید انقلاب ما!
یکتن از فعالان «راوا» روی سیاست‌ها، مواضع و فعالیت‌های آن در اوضاع کنونی روشنی انداخت. وی در آغاز به شخصیت و خصایل انقلابی مینا و ارثیه گرانبهای وی اشاره کرده و بعدا از توضیح اوضاع جاری گفت راه نه سرخوردگی و ناامیدی است و نه سکوت. جز برافراشته نگهداشتن بیرقی که از خون مینا سرخ گشته است؛ ارتقای آگاهی سیاسی و بسیج وسیع‌تر زنان؛ افشای دشمنان گوناگون کشور از امپریالیزم و نوکران جنایت‌پیشه طالبی و جهادی گرفته تا روشنفکران و قلمبدستان خودفروخته و مزدور؛ مبارزه علیه افکار پوسیده و ضد زن حاکم در جامعه مردسالار و فیودال؛ و.... راه بدیل برای شکستن غل و زنجیرهای اسارت وجود ندارد.
درادامه وی تاکید ورزید که طالبان به مثابه نیروی ارتجاعی و وابسته که مردم را از ابتدایی‌ترین حقوق شان محروم نگهداشته بقا ندارد و تاریخ ثابت نموده است که اگر تشکل و مبارزه توده‌ها ادامه یابد هیچ رژیم خونخوار و مستبد برای مدت طولانی باقی نمی‌ماند.
در ختم سخنرانی، ویدیویی حاوی تصاویری از مینا و نیز برخی از فعالیت‌های اخیر «راوا» به نمایش گذاشته شد که اشتراک‌کنندگان از آن استقبال نمودند.
قبل از دکلمه شعر «بر کشورم چه رفته است» توسط یکی از اعضای «راوا»، گرداننده گفت:
«ʺبر کشورم چه رفته‌استʺ سروده‌ای از زنده‌یاد سعید سلطانپور شاعر و هنرمند انقلابی ایران می‌باشد که افکار والایش نه‌تنها در شعر بلکه در خونش نیز تبلور یافت.
رفیق سلطانپور توسط رژیم ددمنش ایران اعدام شد شعرهایش اما تا هنوز نه تنها فریاد درد و رنج این سرزمین بلکه مشعلی برای ایستادگی و مقاومت ستم‌کشان نیز به شمار می‌رود.
امروز یکبار دیگر مردم ایران، بخصوص زنان آن بپاخاسته و بنیاد رژیم ددمنش را به لرزه درآورده‌اند. آخوندکان خون و خیانت ایران مهساها را میکشند ولی ژیناها و نیکاها بذر انقلاب ایران گشته و طومار نظام خون‌آشام را برخواهند چید.
بیگمان که جان‌باختگان خیزش‌های اخیر پرچمدار سلطانپورها، گلسرخی‌ها، روزبه‌ها، بهرنگی‌ها، اسکویی‌ها و کمانگرها بوده و پرچم پر افتخار مبارزات توده‌های شان را با خون خویش سرخ ساخته‌اند.
ضمن اعلام همبستگی با انقلابیون و خانوادگان قربانیان ایران، ʺراواʺ بدین باور است که سقوط حاکمان جلاد ولایت فقیه، ما زنان افغان را در نبرد علیه طالبان جانی الهام بخشیده و تاثیر به سزایی در فروپاشی دستنشاندگان بنیادگرای شیعه و سنی‌مذهب آن خواهد داشت.»
در پایان برنامه گرداننده بازهم ضمن قدردانی مخصوصا از مادرانی که در روز سرد و برفی و از راه‌های دور گردهم آمدند، اظهار امتنان نموده و افزود:
« خواهران و مادران،
اگر خود را رهروان صدیق مینا می‌شماریم، باید لحظه‌ای در ادامه آرمان‌ها و اهداف وی درنگ ننماییم. در شرایطی که تمامی روزنه‌های امید بر روی زنان بسته شده اند، این وظیفه‌‌ی ماست تا مایه امید برای مردم و بخصوص زنان ستمدیده افغانستان گردیم و ندا سر دهیم که خاموشی و فرار از مبارزه راه حل نیست. رسالت ماست تا در سخت‌ترین شرایط مقاومت کرده و علیه بیداد و جنایت و خیانت بجنگیم چون ʺمبارزه درمان همه دردهاست!ʺ
مینا ʺراواʺ را بر این اصل بنیان نهاد که ʺبدون شرکت زنان هیچ انقلابی به پیروزی نمی‌رسد!ʺ و تاکید داشت که رهایی زنان فقط با دستان خودشان میسر است و بس. چنانچه بدون استقلال یک ملت، نیل به زندگی آزاد و پیشرفته جامعه ناممکن است، بدون عدالت اجتماعی و دموکراسی مبتنی بر سکولاریزم، رهایی و برابری زنان نیز دست نیافتنی است.
زنان افغانستان راه دشوار و پرفراز و نشیبی را در مبارزه علیه فاشیزم دینی خونخواران طالبی و جهادی در پیشرو دارند که بدون آگاهی و بسیج هرچه وسیع‌تر زنان و اتحاد و قیام سرتاسری اقوام و اقشار جامعه به پیروی نایل نخواهد گردید. یقینا که اینبار زنان لگام این انقلاب را در دست گرفته اند که خواهی‌نخواهی مردان عدالتخواه و پیشرو آنان را همراهی خواهند کرد!»
