
از تاریخ دوم الی نهم سپتامبر ۲۰۲۲ سومین کنفرانس جهانی زنان در پایتخت تونس برگزار گردید که در آن بر علاوه سازمانها و شخصیتهای مختلف از تونس، زنانی از احزاب مترقی و انقلابی، نمایندگان سازمانهای فمینیستی و گروههای مختلف جوانان و زنان از سراسر دنیا شرکت داشتند.
نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به دعوت و حمایت مالی سازمان کوراژ شهر ایسن عازم تونس گردید. باید یادآور شد که کوراژ یکی از سازمانهای زنان انقلابی در آلمان است که عمدتا ابتکار برگزاری این کنفرانسها را به عهده داشته است.
بعد از انجام کارهای تدارکاتی در دو روز اول کنفرانس، روز یکشنبه چهارم سپتامبر زنان شرکتکننده در کنفرانس تظاهراتی را در مرکز شهر تونس براه انداختند که در آن صدها نفر به نمایندگی از گروهها و سازمانهای مختلف زنان آزادیخواه، نیروهای مترقی و چپ جهان، و مخصوصا هیات فعالی از کردستان، ایران، فلسطین، کشورهای امریکای لاتین و افریقا، با حمل شعارها و لوگوهای خود اشتراک داشتند. در این راهپیمایی مظاهرهکنندگان با سردادن شعارها و سرودهای عدالتخواهانه صدای خود را در دفاع از حقوق زنان و علیه سرمایهداری و امپریالیزم بلند نمودند.
سومین کنفرانس جهانی زنان در برگیرندهی بیست ورکشاپ با عناوین مختلف بود که در یکی از مراکز مشهور فرهنگی شهر تونس برگزار گردید.
نماینده «راوا» در ورکشاپی به گردانندگی خانم مونیکا گارتنرانگل Monika Gärtner Engel رهبر اسبق «حزب مارکسیست ـ لنینست آلمان» MLPD و رییس فعلی «کمیته هماهنگی بینالمللی احزاب و سازمانهای انقلابی» ICOR، با عنوان «نه به امپریالیزم و در دفاع از مبارزات رهاییبخش» اشتراک ورزیده و سخنرانی نمود. نماینده «راوا» در قسمتی بعد از ادای احترام به یاد زنان مبارز و جانباخته و زنان معترض افغانستان گفت:
«من از جمعیت انقلابی زنان افغانستان نمایندگی میکنم، قدیمیترین سازمان زنان که از سال ۱۹۷۷ جهت احقاق دموکراسی سکیولر، عدالت اجتماعی و رهایی زنان میرزمد.
سازمانی که بنابر شرایط حاکم چه در دوران تجاوز روس، امریکا و ناتو و یا سالهای متمادی حاکمیت بنیادگرایانی چون گلبدین، مسعود و ربانی -که برادران همزاد طالبان و مولودات سیآیای و آیاسآی اند، به صورت مخفی و نیمهمخفی به سازماندهی و بسیج زنان پرداخته و در زمینه فراهم سازی امکانات تعلیمی، صحی، آگاهیدهی، ارتقای ظرفیت و خودکفایی آنان نیز فعالیت نموده است.
میخواهم امروز اینجا آواز هزاران زن وطنم باشم که تحت ستم بنیادگرایان فاشیست و مذهبی طالبان به سر میبرند و توسط یک گروه وحشی و دشمن زن و تمامی مظاهر انسانیت از حق کسب تعلیم، شغل، سفر، انتخاب پوشش و سایر حقوق اولیه محروم و خلاصه از تمامی عرصههای زندگی به صورت کامل حدف شدهاند.
زنان افغانستان ناامید و ضعیف نیستند، و دشمن جانی و بنیادگرای خود را در هر لباس و فرمی میشناسند و هرگز جنایات شان را نه میبخشند و نه فراموش میکنند؛ زنان افغان با قبول هر خطر و تهدید و حتی ریسک جان شان دست به مقاومت زدند تا از سرزمین خویش دفاع نمایند. این مبارزه به سود طبقات محروم و ستمکش است؛ بخاطر کسب ابتداییترین و انسانیترین حقوق در قرن ۲۱.
ما بعنوان یک سازمان انقلابی معتقدیم که بدون آگاهی و بسیج خود زنان هیچ پیروزیای میسر نیست. ما مطمینیم که مبارزه زنان افغانستان روزی به قیام سرتاسری تودهای علیه امپریالیزم و فاشیزم مبدل خواهد شد.
زنده باد همبستگی جهانی در مبارزه علیه امپریالیزم و نوکران مرتجع آن!»
در روز اول ورکشاپ نمایندگان از کشورهای مختلف فرصت یافتند تا از مشکلات و اوضاع جاری در کشورشان بگویند و قرار شد فردای آن بیشتر روی راههای برونرفت و شرایط مبارزاتی بحث شود.

در روز دوم نماینده «راوا» بار دیگر فرصت سخنرانی یافت و سخنانش را چنین آغاز کرد:
«هر یک به شمول خودم از درد و آلام گفتیم و تاکید کردیم که با وجود ریسک و خطر مقاومت زنده است.
اما هیچ راه حلی وجود ندارد جز پیکار بیامان علیه هر شکل بنیادگرایی و مبارزه متحدانه علیه امپریالیزم و دستنشاندگاناش. غرب با حمایت مالی و سیاسی، در کشور ما نوکرانی مرد و زن با ماسکهای مختلفی چون «روشنفکر»، «لیبرال»، «فعال حقوق زنان»، «فدرالیست» پرورش داده است. این مزدوران در خدمت استخبارات همسایه به خصوص رژیم ایران و ترکیه نیز قرار دارند، چنانچه با ادعای فدرالیزم کشور ما را با تجزیه و پارچه پارچه شدن مواجه ساختهاند؛ اینان نمایندگان طبقات محروم نه بلکه مقیم غرب و در خدمت مطبوعات و سیاستهای غرب اند؛ اینان اتحاد و مبارزه ملیتهای ما را تضعیف میکنند. با شناخت این دشمنان و کسب اطلاعات دقیقتری از داخل، طرد و افشای این نقابداران کلیدی است.»
مونیکا گارتنر به نقش امریکا در افغانستان و حمایت در تمویل و تقویت بنیادگرایی اشاره نموده گفت که امریکا با حمایت از نیروهای مرتجع، ریشههای فیودالیزم و نیروهای ضدزن را تقویت بخشیده است و رقابت امپریالیستها، (اشاره به جنگ اکراین و بحران تایوان) روی تقسیم جهان، برخوردهای اینان را خونینتر میسازد و حتی جهان را به سمت جنگ هستهای میراند.
در پایان این ورکشاپ دو روزه قطعنامهای ۱۲ مادهای نیز به تصویب رسید و با فشردهای از گزارش و بحثهای ورکشاپ توسط گردانندگان آن در نشست عمومی که بیش از هزار تن در آن اشتراک داشتند، ارایه گردید.
در نشست عمومی کنفرانس که دو روز ادامه داشت، تنها نمایندگان هر کشور حق داشتند تا در فرصت خیلی کوتاه باز هم به نکات مبرم خویش تاکید ورزند.
نماینده «راوا» خواست تا بار دیگر جهانیان ماهیت واقعی احمد مسعود، فوزیه کوفی، سپنتا، شکریه بارکزی، حبیبه سرابی وغیره را که جزئی از بازیهای شیطانی امریکا، و زبان و صدای غرب اند، بشناسند. او تاکید کرد که تمامی این بنیادگرایان، هر یک بر حمایت سیآیای و دولت و استخبارات فرانسه، ایران و پاکستان و ترکیه تکیه داشته و تشنه به خون انقلابیون و شخصیتهای مترقی بودهاند؛ تنها اختلاف جاری آنان با طالب روی تقسیم قدرت است و بس. وی سخنانش را با چند بند کوتاه از شعر مینا به پایان رسانید.
خانم مونیکا با تایید گفتههای بالا اظهار داشت:
«امپریالیزم با چنین عملکردهایی هر روزه در سرتاسر جهان دشمنان بیشتر و بیشتری علیه خودش به وجود آورده و در چنین فرصتی ما باید از خیزشها و انقلابهای تودهای علیه امپریالیزم دفاع کرده و آنان را جهانی بسازیم. به هر وسیلهای ممکن میان چنین جنبشها که ولو در نطفه، ضعیف و ناتوان باشند، باید پیوند ایجاد کنیم چون مبارزات طبقات محروم در یک کشور حتما تاثیراتی بر خیزش سایر ملتهای محکوم و مستعمره خواهد داشت.»
برعلاوه موارد مورد بحث قطعنامه سومین کنفرانس جهانی زنان که اصلاحات مورد نظر قبلا بصورت کتبی جمعاوری گردیده بود، اکثر تصامیم بصورت رایگیری از هیات و نمایندگان به تصویب رسید. از آن جایی که حداقل تعداد نماینده در یک هیئت یک نفر و حداکثر آن پنج نفر بود، کشورهای نظیر افغانستان که فقط یک نفر جزء هیئت آن به شمار میرفت (سایر زنان افغان جز هیئت نبودند) همچنان دارای پنج حق رای بودند.

نماینده «راوا» پیشنهاد نمود که نام گروههای بنیادگرایی جهادی در کنار طالبان تروریست در این قطعنامه جا داده شود. این پیشنهاد توسط حاضران مورد تایید قرار گرفت.
در پایان هر روز کاری، در سالون اصلی نمایش فرهنگی قارههای مختلف به اجرا در میآمد. یکی از هواداران راوا در شب فرهنگی آسیا سروده «خورشید آزادی» را زمزمه کرده و آن را به تمامی انقلابیون جهان اهدا نمود.
در لابلای چند روز برنامه فرصتی هم بود برای انجام مصاحبه با منابع مختلف و گفتگو و معرفی با شخصیتها و سازمانهای مختلفی که برای کنفرانس دعوت گردیده بودند.
نمایندگان افغانستان و فلسطین بدون رایگیری (با رای صدفیصد) و هیئت کردستان بعد از انتخابات، برای کرسی هیئت مدیره آسیای میانه برای دور بعدی در این کنفرانس برگزیده شدند. این کمیسیون شش نفره موظف است تا وقایع منطقه را زیر نظر داشته و ضمن جمعآوری مواد، به اعتراضات و فعالیتهای دست زده و گزارش آن را، در چهار سال بعد (یعنی چهارمین کنفرانس زنان) ارایه دهد.
کنفرانس به سر دادن سرودها و شعارهای پرشوری در دفاع از خلقهای محروم و پیگیری مبارزه ضد امپریالیستی به پایان رسید.