امروز ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱ «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به مناسب روز جهانی محو خشونت علیه زنان، محفلی را با شرکت تعدادی از اعضا و هوادارانش تحت حاکمیت زن‌ستیز و قرون‌وسطایی طالبان برگزار نمود.
«راوا» از این روز در حالی یادبود به عمل می‌آورد که امریکا و متحدانش یکبار دیگر طالبان خونخوار را بر سرنوشت مردم ما حاکم ساخته و حال کشورهای منطقه و غرب به خاطر منافع استراتژیک شان با این قاتلان مردم ما در حال معامله اند. با آنهمه «اظهار نگرانی» ظاهری، آنچه برایشان کوچکترین ارزشی ندارد سرنوشت مردم و بخصوص زنان تیره‌روز افغانستان است.
در آغاز گرداننده برنامه گفت:
«گرچه این بار طالبان جهت حمایت جهان و نهادهای بین‌المللی تلاش دارند تا در ابتدا چهره ملایم‌تری از خود نمایش دهند اما فکر و سرشت ارتجاعی و زن‌ستیز اینان تغییر نکرده، همین حالا به پیمانه وسیعی دست به جنایات مختلف می‌زنند....
آیا ممکن است صدها مادر درد از دست دادن دلبندان شان در اثر حملات انتحاری طالبان را فراموش کنند؟ آیا صحنه‌های اعدام زرمینه و شلاق خوردن زنان از ذهن ما محو می‌گردد؟ آیا می‌توان به وعده‌های فریبکارانه امروز اینان اعتماد کرد؟...»
با یادآوری از شجاعت و پیکار شهید مینا، یکی از اعضای «راوا» در مورد وضعیت جاری و ادامه مبارزات «راوا» گفت:
«می‌دانیم که در شرایط سخت امروز ادامه مبارزه و بلند نمودن صدای اعتراض به شدت پرخطر و دشوار است ولی زنان افغان طی سه ماه گذشته تحت اختناق و فشار طالبان پیاپی دست به اعتراض زده نشان دادند که دیگر هیچ نیرویی قادر نیست آنان را در زنجیرهای جهل و بربریت اسیر سازد. بی‌مورد نیست که طالبان نیز بشدت از اکسیون‌های ولو کوچک زنان هراس داشته به هر نحوی برای خاموش ساختن آن تلاش می‌ورزند.
گرچه ۲۵ نوامبر در سطح دنیا برگزار می‌گردد اما خشونت روانفرسایی را که ما زنان افغان طی چهل سال حاکمیت‌های جهادی و طالبی و سایر پوشالیان امریکا تجربه نموده‌ایم یقینا که در سطح جهان نظیر نداشته است. سال‌ها جنگ، مهاجرت، دربدری ما را با هزاران درد آشنا کرد اما طی چند ماه اخیر کمترین نشانه‌های امید و زندگی را نیز از زنان افغان گرفت. محرومیت از تعلیم، اشتغال و حتی دسترسی نداشتن به امکانات صحی و سایر نیازمندی‌های اولیه، فشار مضاعفی بر خشونت‌های جاری در خانواده و جامعه مردسالار است. اما تفاوت بارز این روزها با سال‌ها قبل در این است که زنان به مراتب شجاع‌تر و جسورتر علیه مظالم جاری طالب بپاخاسته‌اند. زنان افغان از خواهران میرابال می‌آموزند تا علیه خشونت رزمیده و درفش رزم شانرا بر زمین ننهند....
صدای ما زنان افغان خفه شدنی نبوده و در خونین‌ترین و اختنافی‌ترین شرایط نیز در داخل کشور و در کنار شما ایستاده و از هیچ کمکی برایتان دریغ نخواهیم ورزید. ما اگر همانند زنان قهرمان کوبانی آگاه، متحد و یکدست شویم، می‌تونیم به هر نیروی ضدزن و ددمنش پیروز گردیم.»
در پایان محفل بار دگر همه اعضای «راوا» تعهد نمودند که بمثابه رهروان شهید مینا، به پیکار و تلاش در هر سطح و شکل ممکن ادامه خواهند داد.
