ایران ملتهب است، شهر و کوی و برزن شاهد قیام سرتاسریست. زنان، مردان، جوان و پیر به خیابان‌ها آمده اند و خواستار برچیدن قطعی بساط دیکتاتوری هستند. قتل مهسا امینی (ژینا) دختر کردستانی بهانه و انگیزه‌ای شد برای برپایی مردم بجان رسیده از ستم و جنایتکاری. مهسا رمز اتحاد، نماد تغییر و آزادی ایرانیان شد.
از همه مهم‌تر ایستادگی حماسی خواهران ایرانی ما در پیشاپیش اعتراضات، مایه دلگرمی و مباهات بیکران ماست. ما به این باوریم که جنبش کنونی در ایران با حضور زنان، محصلان، کارگران، معلمان و دیگر اقشار تحت ستم قوی‌تر از بهار عرب است که خزان ایران و خاورمیانه را به بهار دلاویز بدل خواهد کرد.
مردم افغانستان و زنانش بیشتر از هر ملت دیگر درد و ستمی را که رژیم هیتلری «ولایت فقیه» در ۴۳ سال گذشته بر ملت ایران روا داشته است، با گوشت و پوست حس می‌کنند. جهادی‌ها و طالبان به مثابه برادران تنی و بطنی خامنه‌ای در سه دهه اخیر حیات را از مردم ما ربوده و ناهیدها، شکریه‌ها، زرمینه‌ها، ثریاها، رخشانه‌ها، فرخنده‌ها، تبسم‌ها و بیشمار دیگر دختران ناکام ما مانند مهساها به دست پادوان امپریالیست‌ها، آی.اس.آی. و سرسپردگان پلید آنان کرزی و غنی ـ عبدالله پرپر شدند. حالا هم امریکا در همدستی با ارتجاع پاکستان، عربستان سعودی و قطر کثیف‌ترین مولوداتش طالبان را بر ما حاکم کرده که در زن‌ستیزی، جهالت، جنایت و دروغگویی چند قدم از پدران ولایت فقیه‌ی شان پیشی گرفته حتی تحصیل و کار دختران را ممنوع و خلاف شریعت ناب محمدی خود می‌دانند.
امریکا و متحدان هنوز از حمایت و تقویت دستپرودگان فراری و فاسد جهادی و تکنوکراتش دستبردار نیستند و این گروه‌های قومباز، خاین و تجزیه‌طلب را به نام «شورای مقاومت برای نجات افغانستان»، «جبهه مقاومت» پمپ و تبلیغ می‌کنند که راه نجات از شر طالب را آشکارا در گرو «کمک و حمایت خارجی» دیده و منتظر اند که پنتاگون دوباره آنان را به عنوان «رهبران سنتی» به جان مردم ما بیندازند.
اما مردم افغانستان که داغ جنایت و رذالت دوستم، غنی، سیاف، قانونی، محقق، گلبدین، اسماعیل، عبدالله، خلیلی، کرزی، عطا محمد، محب، بسم‌الله... را بر جسم و جان خود از یاد نبرده و پیوسته ندا سر داده اند که کارنامه میهنفروشی و جنایت‌پیشگی فسادزادگان مذکور کمتر از طالبان نیست و این گوشت‌های متعفن باید در کنار برادران طالبی و داعشی و ولایت فقیه‌ی شان با اتکا به زور بازوی توانای زنان و مردان ما برای همیشه دفن گردیده و در افغانستانی واحد، مستقل، دموکراتیک و سکیولر آینده اثری از این پست فطرتان باقی نماند.
امروز مردم ایران بار دیگر مصمم و بیهراس از شکنجه و اعدام جمهوری جنایت و با الهام از خون مهسا امینی‌ها، غزاله چلاوی‌ها، حنانه کیاها، پویا بختیاری‌ها، نداآقاسلطان‌ها، نوید افکاری‌ها، مینو مجیدی‌ها، رضا شهپرنیاها و... برای به گور سپردن رژیم خون و خیانت اسلامی از جنس اصولی و اصلاح‌طلب و موسوی و خاتمی و کروبی به میدان آمده اند تا ایران را از چنگال دژخیمان اسلامی و تمامی کفتارانی بیرون کشند که بیتابی دارند که از خارج توسط «سیا» به ایران صادر شوند تا «رژیم چینج» تحقق پذیرد. اما تردیدی نیست که مبارزان آگاه ایران با عبرت از تجارب گذشته تکرار تاریخ را هرگز اجازه نخواهند داد. در ایران خلاف مثلا افغانستان خلاء رهبری آنچنان جدی و بازدارنده‌ی پیروزی قیام نیست. غیر از جنبش عظیم دشمن‌لرزان موجود در خیابان‌ها، زندان‌ها پر از رهبران و کادرهای کارگری و شاعران و نویسندگان و هنرمندان و فرهنگیان سرفراز و تسلیم‌ناپذیری اند که در قلوب مردم جا داشته و توده‌ها به درستی «پیشانی مغرور» آنان را بوسیده و «نشان افتخار ملت آزاده»ی ایران را تنها «زینت‌افزای سر پرشور» آنان و یاران بیرون زندان شان می‌دانند و بس.
اگرچه واصف باختری‌ها، منیژه باختری‌ها، کاظم کاظمی‌ها، نجیب بارورها، لطیف پدرام‌ها، رزاق مامون‌ها، نجیب مهردادها و غیره سگان افغانی سر زانوی واواک با سکوت وقیحانه و خاینانه‌ای خشم و انزجار خوکی خود را نسبت به خیزش بی‌سابقه ضد استبداد دینی در ایران ابراز می‌نمایند تا به طالبان هم چشمکی زده باشند، ولی شکی نداریم که انقلابیون ایران خودفروختگان مذکور را به هیچوجه زبان و ترجمان احساسات عمیق و سوزان مردم سوگوار و اسیر افغانستان نمی‌پندارند که باد و بخار شدن عنقریب رژیم جلادان ایران را نوید پاره پاره شدن طالبانیزم در افغانستان و پاکستان تلقی می‌کنند.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) مانند همیشه قیام قهرمانانه‌ی مردم ایران علیه فاشیزم دینی را منبع الهام و قوت دل کلیه زنان و مردان شرافتمند افغانستان به شمار می‌آورد. در عینحال ما ضمن آرزوی سرنگونی ریشه‌ای رژیم جنایت و استقرار آزادی و دموکراسی و سکیولریزم در سرزمین سلطانپور‌ها و مهساها و سپیده قلیان‌ها و امیر امیر قلی‌ها، زینب جلالیان‌ها، رضا شهابی‌ها و اسماعیل بخشی‌ها و... معتقدیم که فقط با پیکار بی‌امان برای برانداختن طالبان و جهادی‌ها در افغانستان همبستگی عملی اصیل و رزمنده با ایران انقلابی تجلی خواهد یافت.
جمعیت انقلابی زنان افغانستان (راوا)
۲ میزان ۱۴۰۱ – ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۲
