روزهای ماتم ملی هفت و هشت ثور امسال همزمان است با انجام غداری عظیم دیگر امریکا پس از بر تخت نشاندن سرسفاکان جهادی سیاف، ربانی، فهیم، ظاهر قدیر، عبدالله، دوستم، اسماعیل، عطامحمد، محقق، قانونی، خلیلی وغیره به دنبال سقوط مزدوران طالبی.
همان طوری که از سوی ما و دیگر نیروهای آزادیخواه پیشبینی می‌شد، امریکا پس از حذف طالبان از لیست دشمنانش حال تلاش دارد تا زیر نام صلح این قاتلان جانی هزاران جوان افغان و پادوان پلید پاکستان و قطر و عربستان را در کنار برادران جهادی شان در افغانستان نصب نماید تا مانند باند تروریست گلبدین هار نقش پاسدار سرسپرده و همیشگی منافع سیاسی و اقتصادی دولت تجاوزگر را در سرزمین ما به عهده گیرند. بدون تریدی مردم ما در آرزوی صلح می‌سوزند اما صلحی که بین آدمکشان و دزدان بوده و به قیمت تضرع و امتیاز دادن به مزدوران بیگانه مثل طالبان تمام شود، به معنی باز شدن مجدد دروازه دوزخیست که طالبان طی امارت اسلامی خود مردم ما را در آن عذابکش کرده بودند. این گونه «صلح» از همان ابتدا آبستن جنگ‌های خانمانسوزتر و برباددهنده‌تر خواهد بود. امریکا خیانت جدیدش را توسط خلیلزاد و دلالی کرزی، جلادان جهادی و عناصر فرومایه‌ای چون انورالحق احدی، عزیز رفیع، شهنواز‌تنی، ثریا دلیل، حبیبه سرابی، عمر زاخیلوال، نیلاب مبارز، حفیظ منصور، اورزلا اشرف، غفور لیوال، لطیف پدرام، زلمی رسول، داکتر عالمه، جاوید کوهستانی، شهلا فرید، نورالحق علومی، رنگین سپنتا، سیما سمر و... عمله جامعه مدنی و نظایر آنان چه در مسکو و چه در دوحه یا هر مکان دیگر عملی می‌سازد. خلاف ادعای بیشرمانه و رذیلانه‌ی فوزیه کوفی طالبان خون‌آشام ذره‌ای فرق ماهوی ننموده و به قول این زن زینت‌المجلسی«جالب» نشده‌اند. پلنگ هیچگاه خال‌هایش را تغییر نمی‌دهد. وقتی طالبان به صورت مشترک یا مستقل به حکومت برسند، چنانچه سیاف در سال‌های خون و خیانت جهادی‌ها گفت کابلِ کافر باید بسوزد، با تکیه بر امربالمعروف و سایر نهادها و فرامین خود از زنان و مردان پیر و جوان به سختی انتقام خواهند گرفت. برخورد برده‌وار عناصر سرکاری و خودفروخته که برای رسیدن به مقام و چوکی از هرگونه ناموس و شرف و حیثیت خود تیر بوده و با بیشرافتی کم‌مانندی به امر ارباب و پدرخوانده خود خلیلزاد مقابل طالبان زانو زده و پس از کمایی افتخار فشردن دست خونپر طالبان، پشت آنان نماز می‌خوانند، این جلادان را جری‌تر ساخته و به حمله بر مردم ما و تقدیم کامل افغانستان به مالکان پاکستانی شان ترغیب می‌کند. در این میان اشرف غنی که مزه سیلی پرتحقیر امریکا به رویش را چشیده و ساخت و پاخت‌های زبونانه‌اش با باند عطا و محقق کاری را از پیش نبرده، در حالی که وطنفروشان طالبی روزانه ده‌ها و صدها تن سرباز و افراد غیرنظامی را کشته و ولسوالی‌هایی را یکی بعد دیگری سوزانده و چاپیده و اهالی بی‌پناه را آواره و دربدر می‌کنند، او و مشاوران احمقش با تقلای رقت‌انگیزی برای نشستن بر سر میز مذاکره با طالبان هر دری را کوبیده و به اندازه‌ای در این تگدی دست‌پاچه پیش می‌روند که کار به تعیین گروه ۲۵۰ نفره می‌انجامد که در نتیجه حتی مورد تمسخر طالبان «آی‌اس‌آی» قرار می‌گیرند. البته هیچکس از دولتی پوشالی فاقد پایه توده‌ای و حداقل رنگ ملی و آغشته با مکروب بنیادگرایان و تکنوکرات‌های شیر «سیا» خورده که فقط بلدند نکتایی هر چه کلانتر زده و حتی شیوه حرف زدن شان را از سخنگویان امریکایی میمون‌وار تقلید کنند، توقع ندارد که بخواهد یا بتواند ضمن تصفیه قاطع تبهکاران و فاسدان در دولت، مردم را مسلح ساخته و به جنگی فیصله‌کن برای پاک کردن دامان افغانستان از لوث طالبان و داعشیان و سایر تروریست‌ها فرا بخواند. این کار تنها با قیام سرتاسری مردم ما تحقق یافتنی است که با طرد و قلع و قمع بی‌دریغ کلیه سرجانیان چهار دهه از صفوف خود، بیرق استقلال، آزادی و دموکراسی را بر فراز افغانستان اسیر و زخمی دست اراذل مذهبی و غیرمذهبی که پستان «سیا» و «آی‌اس‌آی» و رژیم‌های مخوف فاشیستی دینی ایران و عربستان و قطر را در حلق دارند برافرازند. این محض شعار دادن نیست. هم اکنون در سودان و الجزایر توده‌های مردم و زن و مرد با نترسیدن از نیروی‌های سرکوبگر دولتی و پافشاری روی مبارزه می‌خواهند رژیم‌های مستبد و بنیادگرابوی را به زباله‌دان تاریخ بیندازند، ملت ما که از سنن خجسته‌ی مقاومت ضد انگلیسی و ضد تجاوز روسی برخوردار است چرا نتواند مشتی آدمکشان طالبی و داعشی و همفکران نکتایی‌پوش آنان را تار و مار کرده و برای همیشه تا زیر پای ولینعمتان شان بدواند؟
از دید عوام، طالبان «قوی» و «متفوق» به نظر می‌آیند اما این حقیقت ندارد. به علت ضعف، بیکفایتی، فسادزدگی تا مغز استخوان، نفوذ عمیق جاسوسان پاکستان و رژیم جنایت ایران در تار و پود حاکمیت مافیایی ساخت «سیا»ی ع و غ است که طالبانِ بیسواد، ماورای مرتجع، قرون وسطایی و از همه مهمتر مولود «آی‌اس‌آی» ظاهر قدرتمند دارند. علاوتا با تبلیغ مقامات و رسانه‌های امریکا که طالبان را «شکست نخوردنی» تبلیغ می‌نمایند و روشنفکرانی مشکوک در داخل و خارج که آنان را «نیروی مقاومت ضد اشغال» می‌نامند، طالبان باد شده و می‌پندند. ولی مردم ما می‌دانند که اگر پاکستان زیاد نه یک هفته هم دست‌اش را از پشت آنان دور کند کمر «طلبه کرام» شکسته و حیات ننگین شان پایان می‌یابد؛ می‌دانندکه گروهی با تمام سلول مطیع و متکی به دولتی مرتجع و با ارتکاب کشتارهای جمعی هولناک مذهبی و ملی نمی‌تواند و نباید بار دیگر بر سرنوشت شان حاکم شده کشور را قرن‌ها به عقب براند. مردم ما کشتار طالبان در شمالی و هزاره‌جات و قتل آن همه معلمان، شاگردان و خبرنگاران و سوزاندن مکاتب را از یاد نبرده‌اند. ما به نوبه خود دایما گفته‌ایم که مردم ما صرفا به خاطر انهدام بت‌های بامیان هم که شده طالبان را نبخشیده و مجازات کردنی اند هرچند بر سرانگشت امریکا و پاکستان و هر قدرت اهریمنی دیگری محکم سوار باشند. اما بر نیروهای دموکراتیک و استقلال‌طلب است که این آگاهی‌ها و خشم و نفرت بیکران را ژرفتر و گسترده‌تر ساخته و توده‌های وسیع زن و مرد را در هر سطح ممکن متشکل کنند تا پایداری و ظفرمندی جنبش تضمین گردد. شرکت زنان در مبارزه ضد طالبی و برادران جهادی شان مسئله‌ای حیاتی و تعیین‌کننده می باشد. زنان باید پی برند که نقش تاریخی خود را صرفا با مبارزه سلحشورانه و تا به آخر برای استقلال و دموکراسی سکیولار و بر ضد بنیادگرایی می‌توانند ایفا کنند و نه هرگز به شیوه زنان «سیا»زاده با شتافتن به سفارت امریکا و اظهار بیعت و پابوسی مقابل خلیلزاد. زنان مبارز ما این نوع اقدامات را ناشرافتمندانه و دون‌شأن مبارزانی می‌دانند که ملالی‌ها و ناهیدها و میناها و زنان رزمنده‌ی ایرانی و کردی و ترکی و... سرمشق شان بوده و تحت هیچ شکنجه و فشاری در برابر دژخیم سر خم نمی‌نمایند.
هموطنان آزادیخواه!
با سهیم شدن طالبان در قدرت، روزهای دشوار و ترسناکتری در انتظار ما خواهد بود که دو راه بیشتر پیش رو نداریم: یا تن دادن به خفت و بیغیرتی و بزدلی و حقارت یا پیکار دلیرانه و بی‌امان علیه استبداد میهنفروشان طالبی و جهادی و شرکای آنان. بگذار با انتخاب راه دوم به جهانیان ثابت سازیم که مردم افغانستان زنده بوده و مانند مردم ایران، سودان، الجزایر و... تشنه آزادی و دموکراسی و عدالت اجتماعی، زندگی انسانی و زدودن لکه‌های تیره ی۷ و ۸ ثور از تاریخ شان اند.
نفرین و مرگ بر طالبان و برادران جهادی و شرکا!
برقرارباد افغانستانی مستقل و دموکراتیک و عاری از طاعون بنیادگرایی!
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۸ ثور ۱۳۹۸ (۲۸ اپریل ۲۰۱۹)
