حكومت وحشت طالبان كه در كابل مستقر شد و سنگسار و بریدن دست و پا و اعمال هرگونه خفقان و ستمكاری ضدانسانی ممكن نسبت به زنان به طرز گستردهای آغاز شد، یونوكال UNOCAL آن را «انكشافی بسیار مثبت» نامید زیرا این شركت عظیم انرژی امریكایی، از لوله گاز طبیعی و نفت خام كه از تركمنستان از طریق افغانستان به پاكستان كشیده شده و سپس به بازار جهانی به فروش برسد، سود كلانی میبرد.
روزنامه «وال استریتژورنال» Wall Street Journal درسرمقاله مورخ ۲۳ می ۱۹۹۷ خود نوشت كه منافع اصلی امریكا در افغانستان اینست كه آن كشور را به «گذرگاهی برای صدور نفت، گاز و دیگر منابع وسیع طبیعی آسیای مركزی تبدیل كند» و «در این لحظه از تاریخ افغانستان، طالبان لایقترین نیرو جهت تأمین صلح در كشور به شمار میروند.»
و روزنامه «نیویارك تایمز» در ۲۶ می ۱۹۹۷ خاطر نشان ساخت كه «اداره كلنتن بر آنست كه پیروزی طالبان به مثابه فشاری متقابل به ایران خواهد بود... و امكان دستیابی به راههای تجارتی جدیدی را مساعد میسازد كه موجب تضعیف نفوذ روسیه و ایران در منطقه خواهد گردید.»
آیا امریكا به تمام این اهدافش پشت پا زده و واقعاً بر سر بار دیرینش اسامهبنلادن، با طالبان كه از دوران ضیأالحق آنان را در هزارها مدرسه در پاكستان پروراند، بطور جدی قهر است؟ هیچكس باور نمیكند. زن و شوهر جنگ كنند و خیلهها باور!