امروز ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱ «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به مناسب روز جهانی محو خشونت علیه زنان، محفلی را با شرکت تعدادی از اعضا و هوادارانش تحت حاکمیت زن‌ستیز و قرون‌وسطایی طالبان برگزار نمود.
«راوا» از این روز در حالی یادبود به عمل می‌آورد که امریکا و متحدانش یکبار دیگر طالبان خونخوار را بر سرنوشت مردم ما حاکم ساخته و حال کشورهای منطقه و غرب به خاطر منافع استراتژیک شان با این قاتلان مردم ما در حال معامله اند. با آنهمه «اظهار نگرانی» ظاهری، آنچه برایشان کوچکترین ارزشی ندارد سرنوشت مردم و بخصوص زنان تیره‌روز افغانستان است.
ادامه‌ی: محفل «راوا» به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) طی گردهمایی‌ای در کابل از ۳۴مین سالروز شهادت مینا یادبود به عمل آورد. هرچند، به دلیل مشکلات امنیتی و شیوع ویروس کرونا نتوانستیم مانند سال قبل گردهمایی وسیعی برگزار نماییم، اما برنامه‌ای با شرکت جمعی از جوانان و شاگردان و هواداران «راوا» برگزار گردید.
در آغاز، با مرور زندگی وکارکردهای شهید مینا و تاکید بر ادامه راه پرخروش شهید مینا، گفته شد:
«امریکا با تکیه بر نوکران جهادی-طالبی و تکنوکراتش، افغانستان را در گرداب سهمناک فقر، بی‌کاری، مواد مخدر، انتحار، دهشت و فساد فرو برده و مخصوصا زنان بی‌پناه افغان وحشتناک‌تر از قبل زیر بار زجر و خشونت جان می‌کنند.
ادامه‌ی: یادبود از سی و چهارمین سالروز شهادت مینا
به مناسبت روز جهانی زنان هشتم مارچ ۲۰۲۰، سازمان «ائتلاف بین‌المللی فمنیست‌ها» Alliance of Internationalist Feministتظاهرات وسیعی را در شهر برلین برگزار نمودند که در آن بیش از چهارهزار تن از نهادها و سازمان‌های مختلف زنان سرتاسر دنیا شرکت ورزیدند. شعار مرکزی این تظاهرات «این یک مهمانی نیست بلکه یک مبارزه است!» بود که عمدتا سیاست‌های جنگ‌افروزانه دولت‌های امپریالیستی جهان از جمله آلمان را مورد انتقاد قرار می‌داد.
تظاهرکنندگان عکس مینا رهبر «راوا» را در کنار سایر زنان انقلابی دنیا حمل می‌کردند و شعارهایی به طرفداری از مبارزه‌ی زنان افغان می‌دادند. نمایندگان از جنبش‌های مختلف سیاسی کشورهای گوناگون در این راهپیمایی سخنرانی داشتند و فعال «راوا» هم به نمایندگی از زنان افغانستان در آن جا صحبت نمود. وی در بخشی از سخنانش گفت:
«زنان افغان سالهاست که زیر جور و ستم گروه‌های جنایتکار جهادی و طالبی پامال می‌شوند. حمله قدرت‌های امپریالیستی به افغانستان که زیر نام آزادسازی زنان افغان صورت گرفت هیچ دردی از صدها درد زنان کشور ما را درمان نکرده بلکه آنان را بیشتر از قبل در خطر خشونت، تجاوز، سنگسار، تیزاب‌پاشی وغیره اعمال حیوانی قرار داد....
زنان آگاه و پیشرو افغان مانند زنان در سایر نقاط جهان برای رهایی شان از چنگال بنیادگرایان و اشغالگران می‌رزمند، و بدون شک که مبارزه در افغانستان یک مهمانی نیست! شجاعت، پایداری و قربانی می‌خواهد و زنان چون مینا، ناهید، وجیهه، ملالی جویا، سیلی غفار، بلقیس روشن و دهها تن دیگر همت این مبارزه را کرده‌اند و چراغ امید برای سایر زنان کشور اند.»
نماینده «راوا» در بخشی از سخنان خود همبستگی زنان مبارز افغانستان را با جنبش‌های پیشرو زنان جهان اعلام کرد و رزم آنان را مایه‌الهام و دلگرمی زنان افغان خواند.
عکس مینا در کنار سایر زنان قهرمان جهان در تظاهرات برلین
یکی از دستاوردها و افتخارات «راوا» به ویژه طی دو دهه اخیر اینست که با شخصیت‌ها، نهادها و سازمان‌های سکیولار و انقلابی در نقاط مختلف دنیا ارتباط قایم کرده و تلاش نموده تا خلاف روش معمول تبلیغاتی رسانه‌ها و نهادهای امپریالیستی در کنار بیان درد و رنج زنان افغان، مبارزه، پیکار و مقاومت آنان را برای رهایی از زنجیرهای ستم بنیادگرایی و استعمار انعکاس دهد.
بخصوص بعد از عام شدن انترنت و شبکه‌های اجتماعی ما موفق شدیم که در سطح جهانی مخصوصا در اروپا و امریکا گروه‌های هوادار خود را ایجاد نماییم. این گروه‌ها درچند سال گذشته در سخت‌ترین لحظات در کنار زنان افغان قرار داشته اند و به نحوی از انحا در بلند کردن فریاد آزادیخواهی و دموکراسی‌طلبی، ما را یاری رسانیدند. بدون شک اگر حمایت مادی و معنوی این انسان‌های باوجدان و آگاه را نمی‌داشتیم، «راوا» نمی‌توانست در سطح جهان به سازمان مطرح و مبارز افغانستان مبدل شود.
تعدادی از این سازمان‌ها و افراد برای محفل امروزی ما پیام‌های همبستگی شان را فرستاده اند و یکبار دیگر حمایت و همسویی خویش را با «راوا» و زنان مبارز افغان اعلام داشته اند.
ادامه‌ی: پیام‌های رسیده به «راوا» به مناسبت سی و سومین سالگرد جان‌باختن مینا
سارا نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بنابر دعوت «دوستان راوا در جاپان» سفر بیست روزهای به شهرهای مختلف جاپان داشت. او در دهها مکتب و پوهنتون، درباره افغانستان و مخصوصا وضعیت فاجعه‌بار زنان و کودکان و فعالیت‌های «راوا» سخنرانی نموده و با نهادها و شخصیت‌های ضدجنگ و اشغال دیدار نمود.
Yoshiko Kiryu زن هفتاد ساله و رهبر «دوستان راوا در جاپان» بدون احساس خستگی این برنامه‌ها را ترتیب و هماهنگ می‌نمود. قابل یادآوریست که این نهاد از دودهه بدینسو خدمات شایانی را به زنان و دختران افغان انجام داده و سالهاست که یک مکتب دخترانه «راوا» را تمویل نموده برای سایر فعالیت‌های آن با زحمات شباروزی کمک جمعاوری می‌کنند.
دیدار نماینده «راوا» با اکیرا میداAkera Maeda و مچیکو Michiko Takata و دیگر اعضای گروپ «دوستان راوا در جاپان».
به تاریخ ۴ اکتوبر ۲۰۱۹، نخستین سخنرانی در لیسه Yori Gakuin صورت گرفت که حدود ۱۰۰ شاگرد از صنوف یازده و دوازده در آن اشتراک کرده بودند که با علاقه‌مندی به صحبت‌های نماینده «راوا» گوش دادند. آنان ضمن تقدیر از مبارزه «راوا» در شرایط دشوار، در باره تبعیض جنسی، وضعیت وخیم صحی و آموزشی زنان و اطفال پرسش‌هایی مطرح نمودند که از سوی سارا پاسخ داده شد. شام همین روز در پوهنتون Doshisha شهر اوساکا OSAKA برنامه‌ای تنظیم شده بود که به شمول محصلان و مردم عام هشتاد تن اشتراک ورزیده بودند. یکی از محصلان بعد از پایان سخنرانی در حالیکه با آگاهی از وضعیت واقعی افغانستان شدیدا متاثر گردیده بود گفت: «من در باره افغانستان اصلا نشنیده بودم، و نمی‌دانستم که برای زنان و اطفال شرایط در آنجا چقدر سخت است. مخصوصا سازمانی متشکل از زنان به نام راوا که مبارزه می‌کنند را نمی‌شناختم. می‌خواهم در باره راوا و فعالیت‌های‌تان بیشتر بفهمم و همکار باشم.»
ادامه‌ی: سخنرانی نماینده «راوا» در شهرهای مختلف جاپان
تعدادی از اعضا و هواداران «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» در ۱۹ دلو ۱۳۹۷ از سی‌ودومین سالگرد شهادت مینا رهبر و بنیانگذار «راوا» یادبود به عمل آورده و ضمن برنامه‌ای که در برگیرنده سخنرانی، بازگویی خاطرات شهید مینا توسط همرزمانش، اشعار، سرودها و آهنگ‌های انقلابی به زبان‌های دری و پشتو بود، خاطره این زن مبارز را گرامی داشتند.
محفل با این سخنان گراننده آغاز شد: «۳۲ سال قبل دشمنان خونخوار خادی و گلبدینی با فشردن گلوی مینا، یکی از رهبران آگاه، سازمانده و رزمنده‌ی جنبش آزادیخواه و استقلال‌طلب افغانستان را از ما گرفتند. مینا بی‌باکانه علیه اشغالگران روسی، رژیم پوشالی و وحوش بنیادگرایی رزمید. او با درکی عمیق از ستم‌های چند لایه بر زنان در جامعه استبدادزده و مردسالار توانست با متشکل ساختن زنان پیشرو، ضمن ایفای نقش سترگ در جنگ مقاومت ضدروسی و پیکار ضدبنیادگرایی، بی‌شمار زنان متعهد و وفادار به افکار انقلابی را تربیت و تقدیم میهن ما نماید. دشمن زبون مینای قهرمان را از ما گرفت، اما نتوانست و نخواهند توانست راه و اندیشه‌های انقلابی والایش را از ذهن و قلب راهیانش بزداید.»
در این برنامه چند تن از همرزمان مینا که با وی زندگی و کار مشترک داشتند گوشه‌هایی از خاطرات خود از مینا را به حاضرین بیان کرده و جوانان را به تعهد استوار به راه انقلابی و آموختن از زندگی پر افتخار این ابر زن تاریخ میهن ما تشویق نمودند.
ادامه‌ی: مبارزه و قربانی مینا الهامبخش ما در پیکار علیه متجاوزان خارجی و خاینان داخلی!
کنفرانس بین‌المللی زنان در فرانکفورت آلمان
از تاریخ ۲۰ الی ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۸ سامعه ولید یکی از اعضای «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) در کنفرانس بین‌المللی که به همت «مرکز بلدوچی» (Centro Balducci) در شهر اودینه(Udine) ایتالیا برگزار گردیده بود، شرکت ورزید. در این کنفرانس که با شعار «صلح، مهاجرت و محیط زیست» راه‌اندازی شده بود فعالان حقوق زن و حقوق بشر از کشورهای سوریه، مکسیکو، افغانستان و امریکا حضور داشتند که هر یک در سخنرانی‌ها شان به موشکافی نقش مخرب امپریالیزم امریکا و دیگر قدرت‌های بزرگ دنیا در صلح جهانی و نابودی محیط زیست کشورهای توسعه‌نیافته در ازای هرچه فربه‌تر شدن کشورهای امپریالیستی، از زوایای مختلف پرداختند.
ادامه‌ی: گزارشی از سفر نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به اروپا
به تاریخ ۱۶ حمل ۱۳۹۶، «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) یک مرکز سوادآموزی را برای زنان در یکی از مناطق فقیرنشین و دورافتاده شرق افغانستان افتتاح نمود. در محفلی که به این مناسبت برگزار گردیده بود در حدود ۵۰ زن شرکت ورزیده بودند. زنان و مردم محل از ایجاد کورس استقبال نموده، گل‌مینه یک تن از شاگردانی که در این کورس ثبت نام نموده گفت:
«هیچ مکتبی در این محل وجود ندارد. مکاتب از اینجا بسیار دور است و ما توان پرداخت مصارف رفت و آمد به جاها دور را نداریم. ما به چنین کورس‌هایی که در آن خواندن و نوشتن را یاد بگیریم، سخت نیاز داریم.»
ادامه‌ی: ایجاد کورس سواد آموزی برای زنان توسط «راوا»
هیله فریال نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) بنابر دعوت «جنبش آزاد زنان» (TJA) که قبلا بنام «کنگره آزاد زنان کردستان» (KJA) مسمی بود، سفر ده روزهای به ترکیه و عمدتا مناطق کردنشین آن داشت. وی در جریان این سفر با رهبران زن کرد، شاروال‌ها و سازمان‌های زنان ملاقات نمود.
او به تاریخ ۲۱ مارچ ۲۰۱۷ در بزرگترین جشن نوروزی کردها در دیابکر شرکت ورزید. باوجود تهدیدهای دولت فاشیستی اردوغان، بیش از یک میلیون تن در این مراسم گردهم آمده بودند. چهره‌های سرشناس و مبارز کرد چون عثمان دایدیمیر (Osman Daydemir) سخنگوی پارلمانی «حزب دموکراتیک خلق‌ها» (HDP)، دیلیک اوکالان (Dilek Ocalan) نماینده HDP در پارلمان، لیلا گوین (Leyla Guven) از روسای DTK، اونور حمزه‌گل (Onur Hamzaoglu) سخنگو HDK، حمید ترک معاون شاروال شهر ماردین، از جمله سخنرانان برنامه بودند. همچنان یک مادر به نمایندگی از سازمان «مادران صلح» و خانواده شهدا صحبت نمود. در این جشن برعلاوه سخنرانی‌ها آهنگ‌ّهای انقلابی و رقص سنتی کردی به احترام و حمایت از مبارزان و چریک‌های کرد، اجرا گردید. شرکت‌کنندگان پرچم‌ّهای «حزب دموکراتیک خلق‌ّها» و شعار «نه» (نه به همه‌پرسی فرمایشی‌ای که قرار به زودی در ترکیه برگزار گردد که براساس آن اردوغان تلاش دارد با تغییر قانون اساسی، جایگاه یک امپراتور را برای خودش دست و پا کند) را حمل می‌کردند. همچنان در جریان این برنامه از جیاگر، قومندان سور (Sur)که ماه‌ها در برابر حملات داعشیان مقاومت نموده است قدردانی صورت گرفت.
در این برنامه نمایندگانی از ایتالیا، اسپانیا، سویس، فرانسه، ناروی، ایرلند، افغانستان و اسکاتلند اشتراک نموده بودند.
ادامه‌ی: سفر نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) به کردستان ترکیه
مبارزان گاهی کارهایی را انجام می‌دهند که شاید بازگویی آن‌ها حاوی درس‌هایی بوده و تاثیر مثبت بر دیگران داشته باشد. این نوشته گوشه‌ای از فعالیت‌های سیاسی من در یک دوره معین است که امید لااقل برای همرزمان راوایی‌ام جالب باشد.
در پاکستان بودم که بنا به تصمیم راوا قرار شد به افغانستان بروم تا در کنار پیشبرد بخشی از کارهای سازمانی به مادر مریضم برسم. اول ناراحت بودم چون دوران حاکمیت طالبان وحشی و روزگار سختی بود و هم دل کندنم از همکاران، وظیفه معلمی و مسوولیت‌ام درکورس‌های آموزشی شاگردان در کمپی در پاکستان، گاهگاهی سهمگیری‌ام در فروش مجله «پیام زن»، برگزاری محافل، تظاهرات و خلاصه زندگی جمعی با خواهران و برادرانم، به نظرم آسان نمی‌آمد. به هر حال به عنوان عضو یگانه سازمان پر افتخار زنان وطن، باید خود را از دست عواطف و احساسات رها کرده و به سوی وظیفه جدید می‌رفتم. کابل در خانه‌ا‌ی با پدر و مادرم زندگی می‌کردم ولی باید سه شب در هفته را دور از خانه در حومه شهر می‌بودم تا نسبتا آسانتر به مسوولیت‌هایم رسیدگی بتوانم. به علت برخورداری پدر و مادرم از آگاهی سیاسی، در زمینه غیبت از خانه مشکلی نداشتم. در همان موقع به اهمیت آگاهی سیاسی افراد خانواده و عده‌ای از بستگان اگر نه همه‌ی شان، بیشتر از پیش پی بردم که چه سهولت‌ها و حفاظی می‌توانند ایجاد کنند و بر عکس اگر اهل خانواده به نحوی همراه ما نباشند با چه مصایب و دشواری‌هایی که مواجه نخواهیم بود.
ادامه‌ی: خاطره‌ای از مبارزه در کابل آلوده با لوث طالبان
