
در ۲ سرطان ۱۳۹۹ حمله طالبان بر قریه سرتگاب ولسوالی پاتوی دایکندی با مقاومت مردم مواجه میشود. درین میان زنی به نام گلآرام هم سلاح به دست گرفته، در دفاع از مردمش به نبرد علیه مزدوران پاکستان میپردازد و بعد از مدتی از ناحیه شانه زخم برمیدارد. تصمیم و دلاوری گلآرام بدون تردید سرمشق درخشان دیگری خواهد شد برای تمامی زنان و مردان ما در هر نقطه افغانستان که جان و ناموس و آزادی آنان توسط طالبان و دیگر گروههای جنایتکار در خطر قرار میگیرد.
در سالهای اخیر چند بهاصطلاح «فرمانده» که زیر نام «خیزش مردمی» پمپ شدند، دروغین، نمایشی و عمال سرجنایتسالاران بودند نه مبارزان واقعی و هیچ کاری مقابل ستمگریهای جهادی و طالبی انجام نداده اند.
اگر مردان و زنان میهن ما مانند گلآرام برخیزند، کمر طالبان و حامیان پاکستانی، امریکایی، ایرانی و افغانی شان از شش جا شکسته و تا آغوش آیاسآی که قلاده آنان را در دست دارد دوانده خواهند شد.
آغاز سرتاسری جنبش آزادیخواهانه راستین ضد طالبی مردم ما با تجسم اراده و شهامت گلآرامها و اصلالدین مبارزها تحقق یافتنی است. این را قهرمانیهای افسانوی زنان و مردان انقلابی کورد در کوبانی برای نابودی داعش، و تسلیمناپذیری دشمن خوارکن و حماسی مردان و زنان ایران در برابر رژیم خونخوار ولایت فقیه به ما گفته اند. اکثر مردم ما دریافته اند که خنثی کردن توطئه امریکا و پاکستان به منظور نصب مجدد وحوش طالبی فقط و فقط با برپاشدن متحدانه و مسلحانه مردان و بخصوص زنان افغانستان میسر است و بس.
خلیلزاد (که ترمپ او را شیاد مورد پسندش میخواند) به همدستی شریکان جهادیاش و دولت پوشالی، ضمن دادن هرگونه امتیاز و معاملهگریهای خاینانه میکوشد طالبان خونخوار، هیرویینسالار، میهنفروش و غلام پاکستان را بار دیگر بر گرده ملت ما سوار نماید. ابر سیاه تسلط فاجعهای ویرانگرتر، نکبتبارتر و هلاکتبارتر از وبای کرونا بر فراز وطن ما از دور پیداست. تنها اگر با الهام از جانگذشتگی گلآرام و اصلالدین صدها و هزارها رزمنده قد برافرازند، خواهیم توانست افغانستان خود را از درندگان طالبی و سایر خاینان جانی باز پس گیریم.