غصب دارایی های مردم از جمله جنایاتیست که به کرات از طرف جنگسالاران افغانستان در سه دهه اخیرصورت گرفته است.
عدم تعقیب جنایات جنگی و جرایم ضد بشری، جنایتکاران را تشجیع کرده که باز هم مثل گذشته بیهراس از محکمه و قانون دست به جنایتکاری بزنند .
بتاریخ ۲۱ قوس سال ۱۳۸۶ قومندانان نیرومند جنبش دوستم بنام کمال قومندان و حاجی پاینده محمد پنجصد جریب زمین زراعتی مردم اسحاق زایی ولسوالی سیدآباد ولایت سرپل را غصب نموده و مالکین اصلی آن را که قریب پنجاه فامیل میشوند به کوچ اجباری مجبورکرده اند.
کمال قومندان و برادرش حاجی پاینده محمد دو قومندان مشهور ملیشههای سرپل هستند که در لشکر دوستم اضافه از بیست سال خدمت نموده و از مهرههای مهم جنبش دوستم محسوب میشوند. اکنون پاینده وکیل سرپل در ولسی جرگه است و کمال قومندان در خارج از کشور بسر میبرد.
نورالله باشنده ولسوالی سیدآباد سرپل که به قول خودش بنابر ظلم قومندان کمال از خانه و کاشانهاش بیجا گردیده و به شهر مزارشریف مسکن گزین شده است میگوید: «در۲۱ قوس سال ۱۳۸۶ اختر محمد برادر و محمد هاشم پسر کاکایم توسط کمال قومندان در یک کمین مورد هدف کلاشینکوف قرار گرفته زخمی شدند که فعلاً جهت تداوی به پاکستان رفته اند ما با تمام خانواده بزور از سرپل رانده شدیم و زمینهای ما هم غصب شده است.»
نورالله در پاسخ به سوالی که چرا به دولت مرکزی عارض نشده است گفت: «به کدام دولت؟! قدرت دولتی سرپل غیر مستقیم بدست قومندانهای سابق است. بدون اجازه قومندان کمال مسئولان دولتی سرپل به حمام و تشناب هم رفته نمیتوانند.»
پسر۱۷ ساله حاجی پاینده بنام نجیب جان بتاریخ ۲۹ دلو سال جاری با دو دوست دیگر خود بالای یک دختر ۱۲ساله که متعلم صنف شش مکتب است به صورت دستجمعی تجاوز نمودندکه ازطرفدولت تاییدشد و توسط رسانهها به نشر رسید.
پدر دختر در حالیکه عرایض متعدد را از لابلای دوسیه دست داشته خود بیرون میکرد مدعی شد که بارها به ادارات دولتی سرپل، جوزجان، لوی څارنوالی، وزارت داخله، کمیسون مستقل حقوق بشر، یونما و پی .آر .تی عریضه نموده است ولی هیچ نتیجه نداشته است زیرا قومندانی چون فقیرمحمد جوزجانی در راس امور قراردارد و زور هیچ کسی به او نرسیده و عرضاش شنیده نمیشود.
فقیرمحمد جوزجانی سابق قومندان نظامی دوستم بود و فعلاً معاون والی جوزجان است. جوزجانی به گزارشگر گفت: «از موضوع غصب زمینهای سرپل اطلاع ندارم فقط در لیل ۲۱ بر۲۲ ماه قوس سال جاری رییس شفاخانه جوزجان برایم اطلاع داد که بالای دو نفر در راه سرپل از طرف افراد نامعلوم فیر صورت گرفته. من در آن شب مهمان کمال قومندان بودم و هیئت سارنوالی مرکز نیز از کابل تشریف آورده بودند.»
جوزجانی با آن که اظهار بی اطلاعی مینمود اضافه کرد: «اسحاق زاییها تمام زمینهای دولتی سرپل را که به هزاران جریب میرسد دعوا دارند که مالک هستند.»
معاون والی شبرغان تایید کرد که قوم اسحاق زایی اسناد مالکیت هزار جریب زمین را دارند و اما نپذیرفت که آنها را کسی غصب کرده باشد.
اسحاق زاییها فقیرمحمد جوزجانی را که هم مسلک سابق و از قوم کمال قومندان میباشد متهم به حمایت و طرفدارای از او میکنند و اما فقیر محمد این اتهام را نمیپذیرد.
عبدالواسع خان که روزگاری یکی از زمینداران مهم ولسوالی سیدآباد محسوب میشد یکی از متضررین زورگیری قومندان کمال و پاینده محمد است و حالا از سرپل نقل مکان نموده نیز تایید مینماید: «از نخستین روزهای به قدرت رسیدن دوستم در شبرغان و سرپل، صدها جریب زمین مردم اسحاق زایی توسط قومندانان جنبش غصب شده است که این پروسه تا هم اکنون ادامه دارد.»
واسع افزود: «در سال جاری دو صد جریب زمین مرا گرفتند و خانه مرا خراب کردند چه چاره کنم؟ دولت کرزی دولت جنگسالاران است و امریکا هم حامی جنگسالاران.»
میروس باشنده شهر شبرغان درباره غصب زمینهای قوم اسحاق زایی میگوید: «قضیه زورگیری املاک مردم اظهر من الشمس است. حاجی پاینده خان از گذشتهها تا حال چندین نفر را به خاطر زمین به قتل رسانده است. در زمانی که دوستم درین شهر حکمروایی میکرد هرکسی را که حاجی پاینده به قتل میرساند در یک میدان میانداخت و احدی اجازه نداشت تا جنازه را بردارد و هرکس که نزدیک میشد او را نیز در کنار مقتول میخواباند.»
فرد دیگری از سیدآباد سرپل به شرط آن که اسمش را رسانهها افشا نکند، مقتولین را چنین معرفی کرد: «افرادی را که حاجی پاینده از قوم اسحاقزایی به قتل رسانده عبارت اند از نادرخان، امان الله خان، عطا محمد خان، میرزا محمد خان، بازمحمد خان، نعیم خان، انس خان و جمال خان که با بیچارگی تمام کشته شدند و جنازههای شان روزها دفن نشده ماند، تا سگها آنها را خوردند و بعد باقی استخوانها را نمیدانم کدام ثواب طلب با اجازه حاجی پاینده در چقریای دفن کرد.
ازجمله این افراد عطامحمد خان که از افسران سابقهدار اردوی سردارمحمد داوود خان بود، توسط قومندان پاینده پس ازقتل به عقب موتر با ریسمان بسته شد و در جاده های ولسوالی سیدآباد ولایت سرپل جهت عبرت دیگران گردانده شد.