در شعارها و پلاکارت‌هـایی که اعتـراض‌کننـدگان با خـود حمل می‌کردند از جمله نوشته شده بود:
جای قاتلان ملت نه پارلمان، بلکه زندان
عاملین گورهای جمعی باید محاکمه شوند
ټولنیزو قبرونو عاملان باید محاکمه شی
ما انتقام خون عزیزان خود را می‌خواهیم
ما خواهان برکناری جنایتکاران از قدرت هستیم
من محاکمه قاتلان پدر خود را می‌خواهم
مونږ د واکمنی څخه د جنایتکاران لری کیدل غواړو
حمایت از جنایتکاران خیانت به ملت است
فریاد دادخواهی بستگان شهیدان در برخی رسانه‌های کشور و نیز واشنگتن پست، تورنتو ستار، میدل ایست تایمز، بی‌بی‌سی، یاهو نیوز وغیره بازتاب یافت.
برای آگاهی خوانندگان گزارش زیر از این حرکت بی‌سابقه را در سایت افغان ـ جرمن آنلاین نقل می‌کنیم:
تحصن بیوه‌های جنگی مقابل دفتر ملل متحد در کابل
قربانیان جنایات سه دهه اخیر خواهان محاکمه قاتلان جگرگوشه‌های شان هستند
ارسالی فرید رستاخیز
۵ اگست ۲۰۰۷ ـ ۱۴ اسد ۱۳۸۶
دهها تن از بازماندگان شهدا و قربانيان سه دهه جنگ در افغانستان، امروز طی تحصنی در مقابل دفتر یوناما در کابل خواهان شناسایی و محاکمه عاملان کشتارهای جمعی در کشور شدند و از ملل متحد خواستند که باید هرچه زودتر در مورد قبرهای جمعی اخیر در دشت چمتله تحقیق جدی نموده و عاملان آنرا به پنجه قانون بسپارد.
«ما انتقام خون عزیزان خود را می‌خواهیم»
این اعتراض‌کنندگان که اکثریت شان را بیوه‌های جنگی تشکیل می‌داد، در حالی که تصاوير عزيزان گم شده و از دست رفته شان را حمل می‌کردند، با سر دادن شعارهایی عليه متهمان به جنايات جنگی و ناقضان حقوق بشر در کشور از دولت افغانستان و سازمان ملل متحد خواستند تا قاتلان عزیزان شان و برباد دهندگان افغانستان را فوری از پست‌های مهم دولتی بسوی محاکمه سوق دهند تا راه برای امنیت و ثبات در کشور باز گردد. آنان وجود جنایتکاران در دولت و ساخت و پاخت دولت کرزی با آنان را محکوم نموده ضمن گفتگو با سخنگوی یوناما، عدم قاطعیت و جدیت ملل متحد درین قضیه را تاسف‌آور خواندند.
بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه: «عده‌ای از اعتراض‌کنندگان علیه جنگ‌سالارانی شعار می‌دادند که تعداد زیاد شان مقامات بلند دولتی را در اختیار دارند و اعضای پارلمان افغانستان اند.»
فاضله یکی از زنان معترض که تصویر شوهر لادرک شده‌اش را بدست داشت به خبرگزاری فرانسه گفت: «اینان شوهران و پسران ما را به قتل رسانیده اند و فقط سزاوار محاکمه اند و بس.» وی افزود که ده تن از اعضای فامیلش را در جریان جنگ‌های سه دهه، به شمول سال‌های خونین ۹۲ الی ۹۶ از دست داده است.
صفورا مادر مسن در حالیکه می‌گریست گفت تمامی سه پسر و شوهرش در راکت‌باران جنگ‌های تنظیمی در کابل کشته شده اند و فعلاً با تنها نواسه‌اش با رنج بیکران «زندگی سگ مانند» را می‌گذراند و فقط به امید روز دادخواهی زنده است.
عبداله يکى از تظاهرکنندگان که عکس برادر از دست داده‌اش را با خود داشت به آژانس خبرى پژواک گفت: «ما خواهان به محکمه کشاندن همه جنايتکاران خلقى، پرچمى و احزاب جهادى هستيم!» وى گفت که همه کسانى که در جنگ‌هاى داخلى که منجر به کشته شدن بيشر از ٦٢٠٠٠ تن گرديد، دست داشته، بايد محاکمه شوند .
این قربانیان طی اعلامیه هفت ماده‌ای از دولت خواستند که سیاهروزهای هفتم و هشتم ثور به مثابه روز گم شده‌ها نام‌گذاری شود و در کابل بنای یادبوی به احترام شهدای سه دهه اخیر اعمار گردد.
علیم صدیقی سخنگوی دفتر سیاسی سازمان ملل در کابل ضمن دیدار با نمایندگان تحصن، حمایت سازمان ملل متحد را از خواست برحق شان اعلام کرد و گفت هرکسی که در افغانستان در جريان جنگ‌ها آسیب ديده باشند باید به حقوق شان رسیدگی شود. وی افزود اين افراد حق به جانب اند و باید اعاده حیثیت گردند. وی علاوه کرد که ملل متحد خواستار رسیدگی به قضیه قربانیان جنگی و محاکمه عاملان آن می‌باشد.
دفتر یوناما ضمن صحبت با خبرنگاران خاطر نشان ساخت که هیئتی همین اکنون مشغول تحقیق در مورد گورهای جمعی دشت چمتله می‌باشد و به زودی نتایج این تحقیقات به ملل متحد و دولت افغانستان گزارش داده خواهد شد تا با توجه به آن عاملان این جنایات شناسایی گردند.
با آنکه دولت و مطبوعات قبرهای جمعی دشت چمتله را مربوط دوره روس‌ها خواندند، اما تحقیقات ابتدایی حاکی از آنست که این صدها تن در جریان جنگ‌های تنظیمی سال‌های هفتاد خورشیدی به قتل رسیده اند که عاملان آن همین اکنون پست‌های مهم قوه‌های سه‌گانه را در اختیار دارند.
به گفته «دزد بر سرش پر دارد» جمعیت اسلامی افغانستان از طریق سخنگویش واقف حکیمی فوری عکس‌العمل نشان داده و در گفتگو با خبرگزاری پژواک «راه‌اندازى همچو مظاهرات را توطئه دشمنان عليه مجاهدين و جهاد مردم افغانستان» خواند!
قابل یادآوریست که تصادفاً این تحصن مصادف بود با بیست و هشتمین سالگرد قیام قهرمانانه بالاحصار کابل که در ۱۴ اسد ۱۳۵۸ دولت مزدور روس را به لرزه انداخت.
