باز هم راجع به ممتازترین نورچشمی سی.آی.ای

هر چند وابستگی گلبدین به سی.آی.ای و اهمیت خاص این خاین برای امریکا دیگر مسئله ای نیست که برای کسی پوشیده مانده باشد با اینحال نگاهی به این قصه¬ی آشنا در «نیویارک تایمز» زبان دولت امریکا جالب خواهد بود. در روزنامه به گلبدین بمثابه «این خشن ترین رهبر ضد امریکا» و کسی که با ریگان دیدار نکرد و... اشاراتی شده است ولی «پیام زن» در مقالات متعددی در گذشته روشن نموده بود که اینگونه اشارات سی.آی.ای فقط بخاطر آنست که بر چهره مزدور پلیدش سفیده زده باشد تا بتواند برای هر مدت مقتضی او را در بازار «رهبران قیادی و جهادی» آب کند. سی.آی.ای چه وقت و در کجا عواملش را قبل از آنکه دور انداختنی شده باشند منحیث عشاق سینه چاک خود و ایالات متحده امریکا افشا ساخته است؟

اگر ماسک مزدور توسط ارباب پاره شود دیگر چگونه از وی کار بگیرد؟

«نیویارک تایمز» (شماره ٢۸ جنوری ۱۹۹۴) می نویسد:

«امریکاییان شاید کاری کرده نتوانند. لاکن آنان می توانند وحشیگری را محکوم کنند از گروههای دیگر بخواهند که باهم بسازند. مسکو و واشنگتن مسئول اشتعال این جنگ اند.

با مداخله روسیه در افغانستان غرب حق داشت به جنگجویان جنبش مقاومت کمک کند هنوز معلوم نیست چرا امریکا مخفیانه و با یاری پاکستان بیشترین کمک ها را به خشن ترین رهبر ضد امریکایی گلبدین حکمتیار مبذول می دارد.

این کمک امریکا به گلبدین غیر قابل فهم است در حالیکه رهبران قابل قبول دیگر وجود دارند. حکمتیار نفرتش را از امریکا پنهان نمی کند، از ملاقات با ریگان خودداری نمود، با افراطیون عربی متحد بوده و از صدام حسین در جنگ خلیج حمایت کرد. مع الوصف معشوق ویلیام کیسی رئیس سی.آی.ای باقی ماند.

علل مختلف اشتباه یادآوری شده است: عدم آگاهی از اختلافات محلی، دلجویی پاکستان، اطلاعات غلط شوروی و یا اعتقاد واشنگتن مبنی بر اینکه بنیادگرایان بهترین جنگجویان ضد کمونیست اند. اما پاسخ روشنی وجود ندارد. آنچه با توجه به موقع می توان گفت اینست که چون بحث روی استراتژی ما در افغانستان بین مردم نرفته بناً تصمیم گیری های بسیار مهم به عهده بوروکراسی ای سری با حداقل احساس مسولیت گذاشته شده است.»